تا تکبیره الاحرام...

..تا تکبیرة الاحرام

🔸آیة الله العظمی خویی نقل کردند که فرزند آیة الله قاضی از دنیا رفته بود، برای تسلیت رفته بودیم، ایشان فرمود: همه هَمّ و غمّ ما در دنیا تا تکبیرة الاحرام است!
.
.
🔸از آیة الله قاضی شنیدم که فرمود: دو سه روز است فکر می‌کنم اگر در بهشت نگذارند ما نماز بخوانیم، چه کنیم!
ایشان (آقای قاضی) این جمله را با لهجه شیرین ترکی ادا می‌فرمود.
.
.
🔸سید علی اکبر اَعمیٰ می‌گفت: مدت ده روز برای من حالی دست داد که هر مشکلی داشتم حل می‌شد. شبهه‌ای در حال نماز برایم پیش آمد و آن این بود که چگونه ممکن است افرادی مانند اُویس قَرَن و... یک شب تا صبح سجده کنند.
.
🔸با این ذهنیت به رکوع رفتم و گفتم: «سُبحانَ رَبِّیَ العظیمِ وبِحَمدِهِ». خیلی لذت بردم. دوباره گفتم. لذتم بیشتر شد. همچنان هر چه بیشتر این ذکر را می‌گفتم بیشتر لذت می‌بردم...
.
🔸بدین سان شبهه من برطرف شد که اهل معرفت که از انس با خدا خسته نمی‌شوند به دلیل لذّتی است که از نظر معنوی احساس می‌نمایند.
.
🔸آقای فهری افزود: که این ماجرا را با حاج ملا آقاجان [زنجانی] در میان گذاشتم. ایشان گفت: به او رحم کرده‌اند. این حالت در سجده به من دست داد، هر کاری کردند بلند نشدم تا مرا گرفتند و به پشت انداختند!