شیرینی مظفرالدین شاهی

شیرینی که توسط مظفرالدین شاه معروف شد

یکی از قم پژوهان مطرح استان قم گفت: سوهان بیش از ۱۰۰ سال قدمت داشته و یکی از اصیل ترین شیرینی های کشور است که به عنوان نماد استان قم و نخستین سوغات زائران شناخته می شود و ما به دنبال جهانی کردن این برند هستیم.

سید محسن محسنی از قم پژوهان مطرح در این جلسه عنوان کرد: سوهان سوغات منحصر به فرد قم است و باید تاریخچه تولید آن و سند قدمت این سوغات شیرین به همت پیشکسوتان سوهان تدوین گردد. در مورد سوهان کوتاهی شده تا جایی که برخی از شهرها درصدد ثبت سوهان به نام خود هستند. در این زمینه لازم است سوهان قم با توجه به قدمت آن به ثبت برسد.

وی بیان کرد: می‌توان علاوه بر این که بازارهای جهانی را به دست بیاوریم این سوغات و پیشینه آن را به جهان معرفی کنیم به ویژه اینکه یکی از رموز مهم طبخ سوهان، استفاده از شیوه های سنتی است که باید مردم با این شیوه ها که از دیر باز مرسوم بوده آشنا شوند. در روند تولید سوهان اصطلاحاتی با گویش قمی وجود داشته که حتی این اصطلاحات می تواند به عنوان سندی در اثبات قدمت تولید سوهان در قم به ثبت برسد.

 جهانگیری، معاون اتحادیه سوهانی و حلوایی استان قم نیز یادآور شد: پیشکسوتان سوهان، اصطلاحات شیرینی در زمان طبخ داشتند. "هنوز تاب نیامده"، "چاشنی اش را بریز"، "آتیش اش را بالا ببر"، "دم نرسیده"، "تابش زیاده"،"کم تابه" و ...از جمله این اصطلاحات است که در راستای گردآوری و تدوین آن به عنوان سندی مهم در تلاش هستیم.

وی عنوان کرد: از ویژگی های مهم سوهان این است که هیچ تناسبی با مکانیزاسیون ندارد و با دستگاه نمی توان آن را عمل آورد و بسیاری از شیوه های طبخ آن قدیمی است. تنها دستگاه هم زن برقی آن ۴۰ سال است که برای سوهان پزی ها باب شده است.

جهانگیری همچنین بیان کرد: در صدد اخذ استانداردهای جهانی به منظور توسعه صادرات هستیم و امیدواریم در این باره با حمایت های لازم بتوان گام های بزرگی برداشت هر چند راه اندازی خوشه سوهان اثرات مثبتی در ارتقای جایگاه این سوغات قم داشت.

وی گفت:در تولید سوهان از جوانه گندم، زعفران، پسته، هل استفاده می شود که هر کدام دارای ارزش غذایی بالاست و می تواند به عنوان یک منبع خوب در تامین انرژی در طول روز به شمار رود و حتی یک نوع دسر سوهان در این باره تولید می شود که با استقبال خوبی از طرف مسافران و زائران و شهروندان مواجه شده است.

معاون اتحادیه سوهانی و حلوایی استان قم خاطرنشان کرد: هرچند متاسفانه برخی از تولید کنندگان غیرمجاز با افزودنی های شیمیایی در صدد تقلب در این سوغات اصیل هستند که در این خصوص فعالیت هایی در جهت شناسایی این واحدهای متخلف در دست بررسی است.

وی بیان کرد: صنعت سوهان با چالش هایی مواجه است که در این ارتباط اکتفا به بازارهای داخلی، عدم توجه به کیفیت سوهان و بی توجهی به بسته بندی، تبلیغات و بازاریابی و عدم شناخت رقبای بین المللی و بازارهای جهانی از مهم‌ترین موانع پیش روی این صنعت است.

در این جلسه همچنین محمد فقیهی یکی از اعضای بنیاد قم پژوهی و از مدیران سابق صنعت و معدن در استان قم در خصوص سوهان توضیح داد:سوهان قم از دیر باز در جهان شناخته شده است و در واقع قم را با سه سوغات سوهان، فرش ابریشم و فندق وشنوه می شناسند.

وی افزود: در گذشته سوهان در عطاری ها به فروش می رسید و جنبه درمانی داشت که با راه اندازی صحن عتیق در ۱۰۰ سال گذشته و خوردن آن توسط مظفری الدین شاه شناخته شد.

فقیهی اظهار کرد: در فرهنگ معین سوهان به معنای دلپذیر و مطبوع هم آمده است و از طرفی به معنای بریده شدن است. با توجه به اینکه غذای سنگین را می برد این اصطلاح برای آن به کار گرفته شده است. پیشکسوتان بزرگی در قم در جهت طبخ سوهان فعالیت داشته اند و برندهای مهمی وجود دارد که به سوهان اعتبار می بخشد.

این عضو بنیاد قم پژوهی بیان کرد: روزانه ۲۵ تن سوهان در قم تولید می شود که ۶۰ درصد آن توسط قمی ها به مصرف می رسد و این جای پرسش باقی می ماند که پس سهم صادرات این محصول چه میزان خواهد بود.

وی تصریح کرد:در سال ۷۰ در نمایشگاهی در مونیخ سوهان در دید تماشاچیان به طبخ رسید که ظرفیت تبلیغی مهمی به شمار می رفت. ما باید چنین ظرفیتی را در سطح جهان به وجود بیاوریم ضمن اینکه استانداردها و ایزوهای جهانی را نیز در نظر بگیریم تا محصولات ما با سلامت کامل صادر شود.

فقیهی عنوان کرد:جوانه گندم در سوهان دارای انواع ویتامین های گروه B است که برای رفع خستگی مفید است و حتی زعفران داخل آن هم جنبه دارویی دارد. اخیرا شرکتی در اروپا از زعفران به تولید داروهای ضد افسردگی می پردازد که با چندین برابر قیمت با نام عصاره زندگی به فروش می رسد اما این ظرفیت های مهم اقتصادی مورد غفلت ما قرار گرفته است.

وی گفت: خوشه های اقتصادی در سال ۱۹۹۰ در جهان شکل گرفت و ما در سال ۲۰۰۰ آن را وارد کشور کردیم این خوشه ها به لحاظ اقتصادی دارای اهمیت زیادی است و می توان به توسعه واقعی با تکیه بر ظرفیت های داخلی دست یافت.

اروپا و جزیره ای به شکل...

فرصت

این یک نفس  که بوی گلی  می توان شنید       بیرون مرو  زباغ . که فرصت غنیمت است

                                                                                 فغانی شیرازی

قوم تبع چه کسانی بودند؟

قوم «تبّع» چه کسانى بودند؟

تنها در دو مورد از قرآن مجید واژه «تُبَّع» آمده است، یکى در آیه 37 سوره «دخان» و دیگرى در آیه 14 سوره «ق» آنجا که مى گوید: وَ أَصْحابُ الْأَیْکَةِ وَ قَوْمُ تُبَّع کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ: «و اصحاب الایکه (قوم شعیب)، و قوم تبّع، هر یک از آنها فرستادگان الهى را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنان تحقق یافت»!

«تُبَّع» یک لقب عمومى براى ملوک و شاهان «یمن» بود، مانند «کسرى» براى سلاطین «ایران»، و «خاقان» براى شاهان «ترک»، و «فرعون» براى سلاطین «مصر»، و «قیصر» براى سلاطین «روم».

این تعبیر (تُبَّع) از این نظر بر ملوک «یمن» اطلاق مى شد که مردم را به پیروى خود دعوت مى کردند، یا یکى بعد از دیگرى روى کار مى آمدند.

ولى ظاهر این است که قرآن از خصوص یکى از شاهان «یمن» سخن مى گوید، (همان گونه که فرعون معاصر موسى(علیه السلام) که قرآن از او سخن مى گوید، شخص معینى بود) و در بعضى از روایات آمده که نام او «اسعد ابوکرب» بود.

جمعى از مفسران معتقدند: او شخصاً مرد حق جو و مؤمنى بود، و تعبیر به قوم «تُبَّع» در دو آیه از قرآن را دلیل بر این معنى گرفته اند، زیرا در این دو آیه از شخص او مذمت نشده، بلکه از قوم او مذمت شده است.

روایتى که از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل شده نیز شاهد این معنى است، در این روایت مى خوانیم که: لاتَسُبُّوا تُبَّعاً فَإِنَّهُ کانَ قَدْ أَسْلَمَ: «به «تُبَّع» بد نگوئید، چرا که او اسلام آورد».

و در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: إِنَّ تُبَّعاً قالَ لِلْأَوْسِ وَ الْخَزْرَجِ کُونُوا هاهُنا حَتّى یَخْرُجَ هذَا النَّبِىُّ، أَمّا أَنَا لَوْ أَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ وَ خَرَجْتُ مَعَهُ: «شما در اینجا بمانید تا این پیامبر خروج کند، اگر من زمان او را درک مى کردم کمر خدمت او را مى بستم، و با او قیام مى کردم»!.

در روایت دیگرى آمده است: هنگامى که «تُبَّع» در یکى از سفرهاى کشورگشائى خود، نزدیک «مدینه» آمد، براى علماى یهود که ساکن آن سرزمین بودند، پیام فرستاد که من این سرزمین را ویران مى کنم تا هیچ یهودى در آن نماند، و آئین عرب در اینجا حاکم شود.

«شامول» یهودى، که اعلم علماى یهود در آنجا بود گفت: اى پادشاه ! این شهرى است که هجرتگاه پیامبرى از دودمان اسماعیل(علیه السلام) است که در «مکّه» متولد مى شود، سپس بخشى از اوصاف پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) را برشمرد، «تُبَّع» که گویا سابقه ذهنى در این باره داشت گفت: بنابراین من اقدام به تخریب این شهر نخواهم کرد.

حتى در روایتى در ذیل همین داستان آمده است که، او به بعضى از قبیله «اوس» و «خزرج» که همراه او بودند دستور داد: در این شهر بمانید، و هنگامى که پیامبر موعود خروج کرد، او را یارى کنید، و فرزندان خود را به این امر توصیه نمائید، حتى نامه اى نوشت و به آنها سپرد، و در آن اظهار ایمان به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) کرد.

نویسنده «اعلام قرآن» چنین نقل کرده است: «تبّع یکى از پادشاهان جهان گشاى «یمن» بود که تا «هند» لشکرکشى کرد، و تمام کشورهاى آن منطقه را به تصرف خویش درآورد. ضمن یکى از لشکرکشى ها وارد «مکّه» شد، و قصد داشت «کعبه» را ویران کند، بیمارى شدیدى به او دست داد که اطباء از درمان او عاجز شدند.

در میان ملازمان او جمعى از دانشمندان بودند، و رئیس آنان حکیمى به نام «شامول» بود، او گفت: بیمارى تو به خاطر قصد سوء درباره خانه «کعبه» است، و هرگاه از این فکر منصرف گردى و استغفار کنى، شفا خواهى یافت.

«تُبَّع» از تصمیم خود بازگشت و نذر کرد خانه «کعبه» را محترم دارد، و هنگامى که بهبودى یافت، پیراهنى از «بُرد یمانى» بر «کعبه» پوشانید».

«در تواریخ دیگر نیز داستان پیراهن «کعبه» نقل شده، به اندازه اى که به حد تواتر رسیده است، این لشکرکشى و مسأله پوشاندن پیراهن به «کعبه» در قرن پنجم میلادى اتفاق افتاده، و هم اکنون در شهر مکّه، محلى است که «دار التّبابعة» نامیده مى شود».

ولى به هر حال، بخش عمده سرگذشت شاهان «تبابعه یمن»، از نظر تاریخى خالى از ابهام نیست، چرا که درباره تعداد آنها، و مدت حکومتشان، اطلاعات زیادى در دست نداریم، و گاه به روایات ضد و نقیض در این زمینه برخورد مى کنیم، آنچه بیشتر در کتب اسلامى اعم از تفسیر و تاریخ و حدیث مطرح شده، پیرامون همان سلطانى است که قرآن در دو مورد به او اشاره کرده است.(1)

---

1. تفسیر نمونه، جلد 21، صفحه 207.

جزیره ایستر

جزیره ایستر را Easter Island جزیره مجسمه های غول پیکر می نامند. ایستر جزیره ای کوچک با ۱۱۷ کیلومتر مربع مساحت است که در اقیانوس آرام جنوبی و در غرب کشور شیلی قرار گرفته است.

هواپیمای قدیمی توپولف4

نماز در صحرا(عکس روز نشنال جئوگرافی)

عکس برگزیده نشنال جئوگرافی

عکسی کمتر دیده شده از مؤذن اردبیلی