بزرگترین خورشید

والشمس:قسم به خورشید...

یک ستاره بزرگ و معروف در کهکشان ما اتاکارینا (Eta Carinae) است که در فاصله 7500 سال نوری از کره زمین قرار گرفته و جرمی برابر 120 جرم خورشیدی دارد. این ستاره یک میلیون برابر خورشید درخشندگی دارد. بیشتر ستاره‌ها، یک باد ستاره ای از خود منتشر می‌کنند که به مرور زمان باعث کم شدن جرم آن‌ها می‌شود. ستاره اتاکارینا، آن‌قدر بزرگ است که هر سال حدود 500 برابر جرم کره زمین از خود ماده متصاعد می‌کند. برای ستاره‌شناسان خیلی سخت است که با دقت زیاد مشخص کنند که  مرز یک ستاره دقیقاً کجا تمام شده و بادهای ستاره ای از کجا شروع می‌شوند.

پس بهترین جوابی که ستاره‌شناسان در حال حاضر دارند این است که شعاع اتاکارینا، 250 برابر شعاع خورشید است. 

و یک نکته جالب توجه این است که  احتمال داده می شود که ستاره اتاکارینا در آینده نزدیک به صورت یکی از خارق‌العاده ترین ابرنواخترهایی که تا به حال بشر به چشم خود دیده است منفجر بشود. 

یکی دیگر از ستاره های خیلی بزرگ، ستاره آر۱۳۶ای۱ (R136a1) است که در ابر ماژلانی بزرگ قرار گرفته است. البته صحبت و اختلاف نظر زیادی در این مورد وجود دارد، ولی این ستاره ممکن است 265 برابر جرم خورشید، جرم داشته باشد. جرم بسیار زیاد این ستاره، تبدیل به یک معما برای ستاره‌شناسان شده است، برای اینکه طبق تئوری، بزرگ‌ترین ستاره ها، ستاره‌های بودند که در دنیای اولیه، زمانی که هیدروژن و هلیوم باقی‌مانده از انفجار بزرگ متراکم شده و هسته ستاره‌ها را تشکیل می‌دادند، ایجاد شده و جرمی حداکثر معادل 150 برابر جرم خورشید داشتند. جواب این معما می‌تواند این باشد که ستاره R136a1، احتمالاً از ترکیب چندین ستاره بزرگ با هم ایجاد شده است. و نیازی به گفتن نیست که ستاره R136a1، قرار است در آینده نزدیک به صورت یک فرانواختر منفجر شود.

 

از لحاظ بزرگی، بیایید نگاهی به اِبط الجوزا (بتلگئوس  Betelgeuse) که ستاره ای آشنا واقع در شانه جبار است بیندازیم. این ابرغول سرخ دارای شعاعی برابر  950 تا 1200 برابر شعاع خورشید است.

 

 

از این بزرگ‌تر، ستاره وی‌وای سگ بزرگ است که یک ابرغول سرخ  در صورت فلکی سگ بزرگ است که حدود پنج هزار سال نوری از کره زمین فاصله دارد. یکی از دانشمندان ستاره‌شناس دانشگاه مینه سوتا، اندازه این ستاره‌ را 1540  برابر اندازه خورشید تخمین زده است.

 

 

یک ستاره بسیار بزرگ دیگر، ستاره کی وای دجاجه (KY Cygni) است که در صورت فلکی دجاجه قرار گرفته است. این ستاره یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌هایی است که ما می‌شناسیم و قطری بیش از 1420 قطر خورشید دارد. علاوه بر این، این ستاره یکی از درخشان‌ترین ستاره ها نیز می‌باشد و میزان درخشندگی آن حدود 300 هزار برابر درخشندگی خورشید است. این ستاره در حدود پنج هزار سال نوری از کره زمین فاصله دارد. 

 

 

و در نهایت یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌هایی که در حال حاضر شناخته شده است ستاره یووای اسکوتی است که یک ابرغول سرخ در صورت فلکی سپر می باشد. شعاع این ستاره حدود 1708 برابر شعاع خورشید تخمین زده می‌شود. 

 

 

ولی بیایید به سؤال اصلی بازگردیم. بزرگ‌ترین ستاره در همه دنیا کدام ستاره است؟ قاعدتاً، در حال حاضر، پیدا کردن جواب این سؤال برای ما غیرممکن خواهد بود، به این دلیل که دنیا یک مکان بسیار بزرگ است و برای ما امکان ندارد که بخواهیم همه گوشه‌های آن را بررسی کنیم. البته پس از بررسی‌های دیگری که انجام گرفته شده، مشخص شده است که بزرگ‌ترین ستاره‌ها، ستاره‌های سرد هستند. به‌طور مثال دمای سطحی ستاره وی‌وای سگ بزرگ فقط 3500 درجه کلوین است (دمای سطحی خورشید برابر شش هزار درجه کلوین است).  wiki.5040.ir

مسجد زیبای دارالاحسان سنندج

آرامگاه رودکی

دست خط پروین اعتصامی و خانه آن مرحومه در تبریز

سمیرم زیبا

جایگاه ایرج میرزا در بزرخ

من (دکتر ابراهیم مهدوی) گفتم: "ایرج میرزا، استعداد و مهارت خوبی در سرودن شعر داشت؛ ولی افسوس که به بطالت و رذالت کشیده شد..."

مهدی خالدی (هنرمند)گفت: "میدانستی ایرج میرزا، در مدح مولاعلی(ع) و امام حسین(ع) و علی اکبر(ع) نیز اشعاری سروده است؟ احتمال نمیدهی عاقبت بخیر شده باشد؟"

گفتم: "اتفاقاً چندی پیش، شبی مشغول مطالعۀ دیوان ایرج میرزا و پیدا کردن همان تعداد اندک اشعار آموزنده و ارزشمند و اخلاقی بجا مانده وی بودم، که به مدایح اهل بیت(ع) که شما گفتید نیز برخورد کردم. همین فکر به ذهنم خطور کرد که آیا در برزخ و قیامت چه معامله با ایرج میرزا شده یا خواهد شد؟ شب از نیمه گذشته بود. چون شب قبل نیز بیداری کشیده بودم، خواب بر من غلبه کرد. در رؤیا دیدم که ایرج میرزا کنار درّه ای ژرف و تاریک ایستاده که شعله های آتش از عمق آن زبانه میکشید. شخصی که من او را نشناختم ولی ظاهراً مرد مؤمن وجیهی بود، با اشخاصی که اطراف ایرج میرزا ایستاده بودند، مشغول صحبت بود. احساس میکردم که این شخص ناشناس، مؤمنی است که میخواهد شفاعت و میانجی گری کند تا ایرج را در آن گودال نیاندازند. اصرار او به طول انجامید. ناگهان یکی از همان افراد ایستاده، گرزی آتشین بر سر ایرج میرزا کوفت که در اثر شدت آن ضربه، ایرج به قعر آن گودال یا درّه سقوط کرد. من در همان حال، با وحشت فراوان، سر کشیدم که ببینم ایرج کجا سقوط کرد و آنجا چه جاییست؟ فقط یک لحظه تابلویی دیدم که از اعماق آن گودال آتشین، نمایان بود و روی آن نوشته بود "سَقـَـر" (از پایین ترین طبقات جهنم) و مارهایی همانند اژدها، آنجا دور طعمه های خود پیچیده و آنها را می بلعیدند. پس ایرج میرزا در دهان یکی از آنها فرو رفت. من (دکتر مهدوی) از فرط وحشت، و از شدّت صدای نالۀ ایرج که در خواب میشنیدم، از خواب پریدم و بدنم خیس عرق شده بود. لذا دانستم که آن اشعار هم نتوانسته ایرج میرزا را از عذاب برهاند."

راوی:سید احمد سجادی شاگرد مرحوم دکتر ابراهیم مهدوی

شعر زیبای اصفهان سروده شادروان حسین مسرور اصفهانی

اصفهان

 

خاک هنر خیز من ای اصفهان     ای به هنر سرمه ی چشم جهان

  لطف هوا و اثر آفتـــــــــاب            کرده تورااز همگان انتخاب

آنچه دراین خاک خدا آفرید              درهمه ی خاک ،کجا آفرید

 

زرکش وزربفت تو چون شاهکار      بافته بر حافظه ی روزگار

 

چون به کف آری قلم رنگ را          مات کنی مانی وارژنگ را

مسجد شیخِ تو کهن موزه ایست  یا که درانگشتِ تو فیروزه ایست

خرّمیِ مدرسه ی چارباغ         بردلِ فردوس برین ،هشته داغ

عالیِ قاپوکه مبادش زوال    تازه عروسی ست پرازخط وخال

    هرکه درآنجا به تماشارود        پای ندارد به دگرجا رود

شعر بهار شیراز سروده مرحوم دکتر لطفعلی صورتگر

                                         

" بهار شیراز"

هر باغبان که گل به سوی برزن آورد                                                   

شیراز را دوباره به یاد من آورد

آن جا که گر به شاخ گلی آرزوت هست                                               

گل چین به پیشگاه تو یک خرمن آورد

نازم هوای فارس که از اعتدال آن                                                

بادام بن شکوفه مه بهمن آورد

نوروز ماه ،‌ فاخته و عندلیب را                                                  

در بوستان، نواگر و بربط زن آورد

ابر هزار پاره بگیرد ستیغ کوه                                             

چون لشکری که رو به سوی دشمن آورد

من در کنار باغ  کنم ساعتی درنگ                                                 

تا دل نواز من خبر از گلشن آورد

آید دوان دوان و نهد بر کنار من                                             

آن نرگس و بنفشه که در دامن آورد

شهربابک زیبا

این را همه بخوانند...

دلایل ما برتوحید:

1- اگر خدا دو یا چند تا بود در عالم فساد ایجاد می شد.(طبق فرمایش قرآن)

2- اگر خدا دو یا چند تا بود باید پیامبرانی می فرستادند حال آن که همه انبیاء همه و همه از یک خدا خبر داده اند.(طبق فرمایش مولا علی علیه السلام)

اگر دلایل بالا هم انسان را قانع نکند نباید احتمال را در نظر نگرفت به این معنی که خود را در صف موحدین و معتقدین به خدا قرار می دهد اگر بعد از مرگ قیامتی بود(که به هزار و یک دلیل هست) سود برده و اگر هم نبود نه تنها ضررری نکرده بلکه عمری را به پاکی،امید و سلامتی جسم وروح و نیکنامی زندگی کرده است.(طبق فرمایش امام صادق علیه السلام)