امام رضا علیه السلام

راوی میگوید :
صدای شیون و ناله بلند بود . به سمت صدا حرکت کردیم .
جمعیت دور جنازه ای شیون و زاری میکردند.
امام رضا (علیه السلام) از مرکب پیاده شد .
جنازه را که آماده دفن بود به آغوش کشید.
دست مبارک را روی سینه اش گذاشت و فرمود :
بهشت گوارایت باد ! دیگر ترسی نداشته باش !
گفتم : آقا مگر میشناسیدش ؟
شما که قبل از این طوس نیامده اید ؟ او را از کجا می شناسید ؟!
حضرت فرمودند :
مگر نمیدانید هر صبح و شام اعمال شما را به ما نشان میدهند ؟
همه تان را خوب میشناسیم ، اگر کار خوبی کنید خدا را شکر میکنیم
و اگر بدی در نامه اعمالتان ببینیم از خدا برایتان طلب بخشش میکنیم .

(منبع : بحارالانوار-جلد49-صفحه98)