روز عید است و به هر شاخه...

روز عید است و به هر شاخه نم باران است

روز بخشیدن تقصیر گنهکاران است

این یک بیت برای خودش داستانی شنیدنی دارد؛ مصراع نخست را پادشاهی می‌سراید که سحرگاه نوروز از قصر بیرون زده است تا شادمان از دیدن گل‌های شکفته در عمارت نارنجستان طبع شعرش را بیازماید.

مصراع دوم را هم شاعری زندانی در زیرزمین همان قصر که بدون اطلاع و هماهنگی قبلی احضارش کرده‌اند تا سروده‌ی شاه قاجار را کامل کند.

البته سرودن فی‌البداهه همان و آزاد شدن همان!