ای همه مهر و صفا...

به نام خدا

کنگاور

ای همه مهر و صفا کنگاور

شهر دین،شهر دعا کنگاور

چشمه نور ز شهلای تو هر دم جاری

خوش تر از خوشه پروین سما کنگاور

هست آکنده سحرگاه چو باغی پر گل

کوچه پس کوچه ات از باد صبا کنگاور

غم تسلی تو در ازمنه دور به حسن

داده شهزاده افسرده،شفا کنگاور

غلغل چشمه و آواز نی چوپان ها

کوهساران تو را داده صفا کنگاور

می برد با خودش از کوی تو مهمان سوغات

خربزه،نان برنجی تو را کنگاور

معبدی که ملک آب در آن می شد یاد

هست از عهد کهن در تو بپا کنگاور

عالمانت همه فرهیخته و دین پرور

مردمت مست ز صهبای ولا کنگاور

پرورش یافته در دامنت ارباب هنر

شاعرانت همه پر شور و نوا کنگاور

از حضور شهدا هست معطر خاکت

خونشان در رگ تو آب بقا کنگاور

سنگ کوه تو مرا گوهر و لعل است همی

موزه ای،موزه پر ارج و بها کنگاور

بیژن شهرامی