مزرعه و کشتزار(شعر)
مزرعی وقفی شنید از کشتزار
کای برادر من ز تـو نیکوترم
رغبت مردم به من افزونتر است
در مثل تو نقره هستی من زرم
وقف چون طوقی تو را برگردن است
من ولی آزاد هستم ، سرورم
در مثل تو چوب هستی ،چوب خشک
من ولی مانند عود و عنبرم
عطر و بویم شهره اندر هفت شهر
مثل گل اندر بهار، افسونگرم
پای در زنجیری اما من رها
حس نمایم صاحب دو شهپرم
در جوابش گفت مزرع کای پسر
تا به کی گویی بر این و آن سَرَم
من به یُمن وقف هستم گنج عشق
مخزن جود و سخاوت را دَرَم
هر چه اندر کاسه ام ریزد خدای
می نمایم صرف عشق و باورم
عایدی ام می شود مصروف دین
دستگیر سائلان مضطرم
گه قوام روضه شاه شهید
گاه طفلی را کتاب و دفترم
گه چراغ کلبه پیرزنی
گه فقیران را جهاز دخترم
گاه روی رودخانه ، راه و پل
گه مسافر را متاع و استرم
عایدیّم می گشاید صد گره
صاحب این فضل و فیـض اکبرم
چشمه ساری جاریم در ملک عشق
خانه هایی چند را نان آورم
واقفم را می کنم جاوید نام
بر سرش در هر دو عالم افسرم
وقف را آری مکن این گونه یاد
کز فروغش هست تابان اخترم.
بیژن شهرامی
