لطف حق

 علامه حسن‌زاده آملی:

روزی که زعصیان قد ما خم گردد
خوش باش که لطف حق مقدم گردد
دانی که چرا جزا به تاخیر افتاد
چون فاصله طی شود غضب کم گردد

《وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ》
 
اما این امید به رحمت الهی نباید در شما تجرّی به گناه ایجاد کند. 
که سرانجام به جایی برسید که مورد خطاب غضب الهی واقع شوید که: 
بد بدی کردی نکو پنداشتی/ هیچ جای آشتی نگذاشتی

به تعبیر یکی از اساتید که می‌فرمود:

خیال نکنید که شفاعت پارتی‌بازی است!؟! 
بلکه شفاعت را باید با خود از این عالم ببرید.

این ولایتی که دارید، 
این ارادتی که به پیغمبر و آلش دارید 
اینها  شفیع شما می‌شود. 
تکامل برزخی از شفاعت روییده شود. 

اینجا را دریابید.

این فرمایش جناب خاتم انبیاء را 
تابلوی دل و جانتان کنید و به 
پیشانی‌تان بزنید که هر وقت 
به آیینه نگاه می‌کنید 
آن را ببینید. که:
《الدنیا مزرعه الاخره》
بذر را باید در حیات دنیا بکارید. 

اینجا باید تلاش کنید تا 
آخرت سبز شود. 

با دست خالی و زمین خالی،بدون پاشیدن بذر خیرات و سعادت و بدون هیچ عملی بروی و بخواهی
  امید شفاعت داشته باشی...