شعر در رثای آیت الله العظمی صافی(ره)

به نام خدا
شعر در رثای آیت الله العظمی صافی(ره)

از سینه کشیم آه که شیخ الفقها رفت
از حوزه علمیه قم مرد خدا رفت
لطف اله صافی یل میدان فقاهت
چون مرغ رهیده ز قفس شاد و رها رفت
کی بست به دنیا دل و کی سیم و زر اندوخت
آن مرجع وارسته و پاکیزه عبا رفت
انوار الهی به رخش بود نمایان
از گلشن فقه و ادب و عشق،صفا رفت
پرورد به دامان چه تلامیذ بزرگی
آن طائر قدسی نفس باغ ولا رفت
ای خواجه مپندار که شمعی شده خاموش
قاصر بودم خامه بگویم که چه ها رفت.

بیژن شهرامی