دو آتیشه

دو آتیشه

حتماً اصطلاح متعصب یا طرفدار «دوآتشه» را شنیده‌اید. یعنی طرفداری سخت و انعطاف ناپذیر و خشک. این صفت از دو منشاء برخاسته است. نخست نانوایی‌ها. شاید شنیده باشید که در صف نانوایی پیرمردی به شاطر گفته:« شاطر جوون! دو آتیشه‌اش کن! خمیر نباشه وا!» و منظورش آن است که شاطر وقتی نان را از دیوار تنور جدا کردن همچنان که بر سر چنگک است بار دیگر آن را روی آتش گرفته تا کاملاً خشک و برشته شود.

مأخذ دوم این اصطلاح از صنعت تولید عرقیات سنتی است. شاید در زمان خرید عرق نعنا یا بیدمشک از جناب عطار شنیده باشید که :«این عرق دو آتیشه است» و یعنی اینکه این محصول نتیجه دوبار تقطیر و حرارت دیدن بوده و بسیار خالص‌تر و اثربخش‌تر از سایر عرقیات و طبعاً گرانتر است.

امروزه به متعصبان خشک و تلخ‌رفتار که هیچ انعطافی در رفتار و گفتار خود نداشته و خود را مُحِق بر تعصب خود می‌دانند «طرفدار دو آتشه» می‌گویند. مانند عرق دو آتشه تلخ و مانند نان دو آتشه خشک و البته شکننده...