داعش

تابلویی در جنگل

روی این تابلو که در یکی از جنگل‌های ایتالیا نصب شده نوشته شده است:

درجنگل ها، حیوانات نیستند که جنگل را کثیف می‌کنند بلکه انسانها هستند. پس خواهشمندیم مثل حیوانات رفتار کنید!

دستخط منسوب به امام هشتم علیه السلام

امام رضا علیه السلام و جنازه مردی که...

آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی از اساتید برجسته اخلاق در شهر تهران است. در ادامه پای سخنان این مفسر قرآن کریم می‌نشینیم: موسی بن سیار می‌گوید: در سفری که حضرت امام رضا(ع) از مدینه به خراسان می‌آمدند، من همراه‌شان بودم. وقتی به نزدیکی شهر توس رسیدیم، دیدم سروصدایی بلند شد و جنازه‌ای آوردند. تا امام جنازه را دیدند از مرکب پیاده شدند و با سرعت به سمت جنازه رفتند و آن را بر دوش گرفتند، آن گونه که گویی میت از نزدیکان ایشان است.

من تعجب کردم و پیش خود گفتم ایشان تازه وارد این شهر شده‌اند، چطور افراد این شهر را می‌شناسند. جنازه را تا کنار قبر بردند. دیدم امام رفتند کنار او نشستند و دست خود را روی سینه میت گذاشتند و فرمودند:

«أبشر بالجنه فلا خوف علیک بعد هذه»؛ بشارت باد بر تو بهشت، دیگر از این پس ترسی نخواهی داشت!

تعجب من بیشتر شد. پس از فراغت از دفن میت گفتم، آقا من یقین دارم که شما اولین بار است که به این شهر آمده‌اید. تا به حال قدم شما به اینجا نرسیده است، از کجا شما این میت را می‌‌شناسید؟

فرمود: یا موسی بن سیار أما علمت أنا معاشر الائمه تعرض علینا أعمال شیعتنا صباحاً و مساءً)؛ «مگر تو نمی‌دانی که اعمال شیعیان ما صبح و شام به ما عرضه می‌شود؟ در نتیجه ما، هم عمل را و هم صاحب عمل را می‌شناسیم».

اگر تقصیری در عملش باشد، از برایش استغفار می‌کنیم و اگر عبادتی باشد برای او از خدا تقاضای پاداش می‌نماییم.

باغملک زیبا

پرچم ایران در تل آویو!

پرچم جمهوری اسلامی در تل آویو +عکس

گروهی از یهودیان ساکن سرزمین های اشغالی بنری را منقش به پرچم های جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی را در یکی از خیابان های اصلی تل آویو نصب نمود اند و آرزوی برقراری روابط میان تهران و تل آویو را نموده اند.

به گزارش پارسینه ، گروهی از یهودیان ساکن سرزمین های اشغالی بنری را منقش به پرچم های جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی را در یکی از خیابان های اصلی تل آویو نصب نمود اند. نصب کنندگان بر روی این بنر بزرگ نوشته اند که به زودی سفارت ایران در این مکان افتتاح خواهد شد.

از زمان وضع توافق هسته ای میان تهران و شش قدرت جهانی و با وجود مخالفت های مکرر نتانیاهو نخست وزیر این رژیم با آن، شمار اندکی از ساکنین سرزمین های اشغالی به حمایت از توافق فوق پرداخته و آرزوی برقراری روابط میان تهران و تل آویو را نموده اند! بنر فوق توسط این گروه از ساکنین رژیم صهیونیستی که خود را دوست داران صلح می نامند نصب شده است.

پارسینه

هشت قاب رضوی

هشت قاب رضوی

 

مجموعه حاضر دست‌چینی از تصاویری است که از گذشته تا امروز در حال و هوای حرم رضوی ثبت شده و منتقل‌کننده حس ناب زیارت است.

 

اثر حمید عربلین، عکاس مشهدی و از پیشکسوتان عکاسی زیارتی

 

حمید شعفی‌زاده

 

سید محمد فاطمی

 

صادق ذباح

 

مهدی طاهری

 

نیما نجف‌زاده

 

محمدعلی رضایی

 

سهیل زندآذر

مسجد پیرزن

مسجد پیرزن / عجیب ترین مسجد ایران و جهان

مجموعه: مکانهای زیارتی ایران و جهان

مسجد پیرزن / عجیب ترین مسجد ایران و جهان

چندى پیش در میانه صحن کبیر گوهرشاد، محوطه مربع مستطیلى بود از سنگ، با نرده هاى سنگى که تیرکها و ستونهاش از هم فاصله زیاد داشت. این قسمت میانى به «مسجد پیرزن» معروف بود.

مسجد پیرزن افسانه اى دارد شبیه « حجره تنگ پیرزن » در ایوان و کاخ مداین.

خاقانى :

نه زال مداین کم، از پیرزن کوفه    نه حجره تنگ این، کمتر ز تنورآن

یعنى آورده اند که گوهرشاد هنگامى که براى ساختن مسجد زمینهاى مناسب نزدیک «حرم» را مى خرید، و چندان خرید که ساختن مسجد را کافى باشد، پیرزنى حاضر به فروش کلبه محقّر خود نشد، به هیچ بهایى ، و چنان که مهندسان سنجیده بودند، این کلبه قناسى پنج ضلع، درست در میانه مسجد مى انداخت.

شهبانو گوهرشاد که زنى بسیار توانا اما دادگر بود، توانایى و توانگرى خود را به ستم نیالود و پیرزن را مجبور به فروش نکرد. گرداگرد خانه او را خرید و به ساختن مسجد آغاز کرد. کار ساختن که تمام شد و مسجدى بدین فرّ وجلال وجود گرفت، همه ناظران و صاحبنظران تنها نقض این بنیاد باشکوه و آباد را بودن آن کلبه محقر و ویران در میان مسجد مى دیدند، خاصه با چنان قناسى که داشت.

اما به صورت اگر چنان بود که ایشان مى دیدند و مى گفتند، به معنى چنان نبود. شاید این تقلیدى بود از داستان دادگرى در ایوان مداین.

به هر حال قصه مى گوید که پیرزن پس از آن که کار مسجد انجام گرفت، نزد گوهرشاد رفت و گفت: «اینک قناسى ِ خانه ام را به تو مى فروشم، تا از بهاى آن در میان مسجد بزرگ تو، من نیز مسجدکى از خود و به نام خود یادگار بگذارم.» و چنان شد که او گفت.

تا چندى پیش، هر که به صحن جامع گوهرشاد مى رفت، در میان آن پهنه بسیار وسیع، چهار دیوارى مستطیل شکل مى دید که به آن محل مسجد پیرزن مى گفتند.

اما در این اخیر آن نرده ها را برداشته اند و مسجد پیرزن را آبدان بزرگى کرده اند که از آبش وضو مى گیرند.

دیگر شیوه زنى آن زال و دادگرى گوهرشاد، کم کم به فراموشى سپرده مى شود، مگر نام آن آبدال را « حوض پیر زن » بگذارند یا راهنمایان و زیارتنامه خوانان، نسل به نسل براى زائران این داستان را بازگویند یا قصه را بر لوح و لوایى بنگارند و کنار حوض بر فرازى مناسب و نزدیک نصب کنند، و گر نه حیف از این قصه یادآور قصه اى کهنترـ که فراموش شود. زیرا در جنب آن همه دیدنیهاى مسجد، یکى از شنیدنیها این است.

منبع: پایگاه امام رضا(ع)، وبلاگ مشهد

به مدرسه پریزاد سری بزنید

این مدرسه متعلق به دوره تیموری است، بانی آن زن نیکوکار و ندیمه گوهرشاد آغا ـ همسر شاهرخ میرزا ـ می باشد که این مدرسه را به سال 823 هـ.ق احداث کرده است. این مدرسه داخل مجموعه اماکن حرم مطهّر امام رضا (ع) قرار دارد، و در حال حاضر از آن به عنوان یک یادگار تاریخی ـ اسلامی محافظت می شود.
فریزرـ جهانگرد انگلیسی ـ درباره این بنا می نویسد:
مدرسه پریزاد خانم که بنای کوچکی است، این زن از ندیمه های گوهرشاد آغاست و در همان وقت که خانم او مسجد گوهرشاد را می ساخت او نیز این مدرسه را بنا کرد و موقوفه برای آن قرار داد. بیست تا سی نفر طلبه در این مدرسه سکنی دارند.
همانند دیگر بناهای دوره تیموری این بنای تاریخی نیز دارای چهار ایوان است و در دو طبقه، شامل بیست و دو حجره ساخته شده است. هر حجره، دارای ایوانچه ای کوچک است که به کاشی های کتیبه دار آراسته شده اند. صحن حیاط بنا بسیار کوچک است و بی نظمی هایی در وضعیت فضاهای درونی بنا بخصوص برخی حجره ها دیده می شود که احتمالاً به خاطر بازسازی های سالهای بعد است.
برنارد اکین ـ باستان شناس انگلیسی ـ در این باره می نویسد:
نماهای داخلی همگی به طور گسترده ای تجدید بنا شده اند. صحن کوچک حیاط مدرسه همراه با ساختمانهای بلند اطراف آن احساس ترس ناشی از مکانهای بسته را در فرد برمی نگیزد.
تمام قسمت های نمای داخل حیاط بخصوص پیشانی ایوانها و سردر ورودی با انواع کاشی های معرق و گچبری های زیبا پوشش داده شده است. از قسمتهای نفیس مدرسه، سردر ورودی و دو سمت درِ ورودی است که با چهار تابلوی نفیس کاشی و آجر به صورت معقلی آرایش شده است.
بر سردر مدرسه با خط ثلث زرد رنگ زیبایی بر زمینه کاشی معرق لاجوری به تعمیر این بنا در دوره صفوی و پس از آن اشاره شده است.
اولین تعمیر در زمان شاه سلیمان توسط نجف قلی خان ـ بیگلربیگی قندهار ـ در سال 1091 ق انجام شده است.
تعمیر دوم به سال 1345 ـ 1346 ش که توسط اداره اوقاف خراسان انجام شده…
و آخرین تعمیر توسط آستان قدس رضوی پس از پیروزی انقلاب اسلامی صورت گرفت که منجر به بازسازی کلی بنا به علت فرسودگی بیش از حد آن شد.
این مدرسه بنابر وقفنامه مفصل باقی مانده، املاک و مستغلات فراوانی داشته که برخی از آنها به علت نوسازی ها و تغییرات کلی بافتِ قدیمی مشهد از بین رفته است.
از شرایط مهم واقف این است که مدرسه منحصراً وقف اولاد بانی و طلبه های زایر امام رضا(ع) شده است و هیچ کس غیر از این دو گروه حق استفاده از آن را ندارند.
قسمتی از موقوفات مدرسه عبارتند از: « دوازده سهم از میاه مزرعه ادک؛ تمامی کلی مزرعه چشمه اسلامیه، تمامی کل دوازده سهم مزرعه جرمق، مزار خواجه ربیع با تمام متعلقات آن و … ».
هم اکنون این مدرسه که زمانی در حاشیه بازار زنجیر ـ یکی از بازارهای مهم مشهد قرار داشت، در مجموعه اماکن و بیوتات حرم مطهر جنب کفشداری دارالولایه قرار گرفته است.

امام رضا علیه السلام در نیشابور

کاروان حضرت رضا علیه السلام پس از گذشتن از کویر به نیشابور که یکی از مراکز علمی و دینی در ایران بود وارد شد و امام در منزل زنی به نام پسنده یا پسندیده سکونت کرد.
امام رضا علیه السلام در کنار این خانه یک دانه بادام کاشت و هنوز یک سال نشده بود که درختی بزرگ شد و میوه داد. مردم که از ماجرای این درخت با خبر شده بودند، می‌آمدند و از بادام‌های آن برای شفای دردهای خود می‌کندند و می‌بردند.
پس از مدّتی این درخت خشک شد ولی هر کس شاخه های آن را می کَند یا تنه آن را قطع می‌کرد به بلایی مبتلا می شد.
روزی حضرت رضا علیه السلام در نیشابور به حمامی رفتند که امروز آن را «گرمابه رضا» می‌نامند. آب این حمام که از چشمه‌ای تأمین می شد ولی مدت ها بود کم شده بود، به برکت امام زیاد شد.
بیرون در گرمابه، حوضچه‌ای به امر امام ساختند. امام در آن غسل کرد و در پشت حوض نماز گزارد. از آن پس، مردم می‌آمدند، خود را با آب آن متبرک می‌کردند، نماز می خواندند و دعا می‌کردند. خداوند نیز دعای آنها را مستجاب می‌کرد.

منابع:
بحار الانوار، ج 49، ص 121، ح 2. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 132- 133.
بحار الانوار، ج 49، ص 123، ح 5. از عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 135- 136.

دانشنامه رشد