| صیادی ضعیف را ماهی قوی بدام اندرافتاد. طاقت حفظ آن نداشت ماهی برو غالب آمد و دام از دستش درربود و برفت | |
| شد غلامی که آب جوی آرد | آب جـوی آمـد و غـلـام بــبــرد |
| دام هــر بــار مــاهـی آوردی | ماهی این بار رفت و دام ببرد |
| دیگر صیادان دریغ خوردند و ملامتش کردند که چنین صیدی در دامت افتاد و ندانستی نگاه داشتن. گفت: ای برادران چه توان کردن مرا روزی نبود و ماهی را همچنان روزی مانده بود. صیاد بی روزی در دجله نگیرد و ماهی بی اجل، بر خشک نمیرد.سعدی | |
در حاشیه دیدار خانواده‌های شهدای مدافع حرم با رهبر، نهال دختر چهار ساله جلو می‌رود و با رهبر صحبت می‌کند.زمان انتشار : ۵ تیر ,۱۳۹۵ | ساعت : ۱۴:۳۶ | کد خبر : 190337 | پرینت
شفقنا- سفینه فضایی «کریوستی»که از سوی ناسا به کره مریخ فرستاده شده است، عکس های جدیدی را به ایستگاه زمینی فرستاده است که وجود یک مخلوق عجیب و غریب بسیار کوچک پشت یکی از صخره های سیاره قرمز رنگ مریخ را نشان می دهد.
به گزارش شفقنا به نقل از پایگاه خبری الفجر، برخی از دانشمندان مدعی شده اند که این موجود فضایی کوچک شبیه کشف اسکلت کوچکی است که بیش از یک دهه پیش در صحرای آتاکاما در شیلی کشف شد.
این عکس از سوی سفینه کریوستی ارسال شده است اما ” Paranormal Crucible” از کاربران توییتر مدعی شده است که شئ عجیبی در وسط این تصویر وجود دارد که شبیه یک موجود فضایی است.
این کاربر یوتیوپ در این باره نوشته است که این عکس رنگی نبوده و وی دو چشم به سر اضافه کرده است تا به آسانی دیده شود.
سردبیر سایت ” UFOSightings Daily” در این گفته است که این موجود تاحد زیادی از ناحیه سر، سینه، شانه ها و دو بازو شبیه به انسان است.
‘Paranormal Crucible مدعی شده است که این موجود زنده ۶ اینچی است و یکی از انواع موجوداتی است که همچنان در سطح مریخ زندگی می کنند اما تعداد آنها بسیار کمتر از گذشته است تا همچنان بسیاری از رمز و رازهای زندگی در مریخ ناگفته و مبهم باقی بماند.
انتهای پیام
کهکشان کوتوله UGC ۴۸۷۹ بسیار هم تنها و منزوی است. فاصله‌ی میان آن و نزدیک‌ترین همسایه‌اش، کهکشان "شیر آ" (Leo A) حدود ۲.۳ میلیون سال نوری است، یعنی تقریبا به اندازه‌ی فاصله کهکشان‌های راه شیری و زن برزنجیر (آندرومدا). هر دوی این کهکشان‌ها عضو گروه محلی کهکشان خودمان هستند.
دورافتادگی این کهکشان به این معناست که با هیچ یک از کهکشان‌های پیرامونش برهم‌کنشی ندارند. اخترشناسان در بررسی UGC ۴۸۷۹ به وجود سه دوره‌ی ستاره‌زایی در تاریخ اسرارآمیز آن پی برده‌اند: نخست در ۴ میلیارد سالِ آغازین پس از مه‌بانگ مقادیر چشمگیری از ستاره‌زایی در این کهکشان روی داد. به دنبال این ۴ میلیارد سال، یک دوره‌ی شگفت‌آورِ ۹ میلیارد ساله با رکود ستاره‌زایی آمد و این دوره هم یک میلیارد سال پیش با برافروخته شدن دوباره‌ی آتش ستاره‌زایی‌ها در آن به پایان رسید.
ولی علت این رفتار هنوز ناشناخته است و کهکشانِ تنهای UGC ۴۸۷۹ نمونه‌ای مهم برای دانشمندانی است که به دنبال حل رازهای پیچیده تولد ستارگان هستند.
