ممنوعیت الک دولک!
دوشنبه, ۱۶ شهریور ۱۳۹۴، ۰۹:۵۰ ب.ظ
روزی که الک دولک ممنوع شد
کریم آقای منظم السلطنه، وزیر نظمیه و احتسابیه، در ماه رمضان و شوال 1315، بعضی قواعد در تهران دایر کرد، از جمله: باید خرکچی شهر مانند قطار قاطر و شتر و خرهای بارکش خود را به یک رشته بسته در شهر بگردانند که راه را به مردم تنگ ننمایند.
در این باره سیروس سعدوندیان آورده است در 1315 هجری قمری، مقارن با سلطنت مظفرالدین شاه قاجار و وزارت نظمیه و احتسابیه کریم آقای منظم السلطنه، برای اولین بار بازی الک دلک در تهران موقوف گردید. آن وزیر جز این کار به اموری دیگر نیز دست زد، چنانکه شرح اقدامات نامبرده در مرآت الوقایع مظفری چنین آمده است:
«کریم آقای منظم السلطنه، وزیر نظمیه و احتسابیه، در ماه رمضان و شوال 1315، بعضی قواعد در تهران دایر کرد، از جمله: باید خرکچی شهر مانند قطار قاطر و شتر و خرهای بارکش خود را به یک رشته بسته در شهر بگردانند که راه را به مردم تنگ ننمایند و نیز خرکچی حق ندارد که بار زیاد به خر حمل کند که اسباب صدمه بار کش بشود و نیز حکم کرده که دکان دارهای تهران تخته پیش دکان خود را که فضول گذاشته اند و راه عبور و مرور را تنگ نموده اند، موقوف نمایند و بعضی خیابان ها را شن و سنگ و شوسه کرده و سر نهرها را پوشانید و چاه ها در خیابان ها برای آب باران و برف کند و نیز حکم کرد که بعد از دو ماه در تهران کفتربازی والک دلک، که اسباب بعضی مفاسد است، موقوف بشود و هرگاه دست از این دو عمل لغو برندارند، معلوم است که بیکار و ولگرد می باشند؛ البته آن ها را گرفته به معدن ذغال سنگ اطراف تهران می فرستد که در آنجا مشغول عملگی باشند».گروه تاریخ مشرق-
«کریم آقای منظم السلطنه، وزیر نظمیه و احتسابیه، در ماه رمضان و شوال 1315، بعضی قواعد در تهران دایر کرد، از جمله: باید خرکچی شهر مانند قطار قاطر و شتر و خرهای بارکش خود را به یک رشته بسته در شهر بگردانند که راه را به مردم تنگ ننمایند و نیز خرکچی حق ندارد که بار زیاد به خر حمل کند که اسباب صدمه بار کش بشود و نیز حکم کرده که دکان دارهای تهران تخته پیش دکان خود را که فضول گذاشته اند و راه عبور و مرور را تنگ نموده اند، موقوف نمایند و بعضی خیابان ها را شن و سنگ و شوسه کرده و سر نهرها را پوشانید و چاه ها در خیابان ها برای آب باران و برف کند و نیز حکم کرد که بعد از دو ماه در تهران کفتربازی والک دلک، که اسباب بعضی مفاسد است، موقوف بشود و هرگاه دست از این دو عمل لغو برندارند، معلوم است که بیکار و ولگرد می باشند؛ البته آن ها را گرفته به معدن ذغال سنگ اطراف تهران می فرستد که در آنجا مشغول عملگی باشند».گروه تاریخ مشرق-
