طرح گرافیکی جالب
- ۰ نظر
- ۳۱ شهریور ۹۸ ، ۲۲:۳۵
▪️حکایت یک زیارت▪️
علّامه آیةالله حاج سیّدمحمّدحسین طباطبائی رضوان الله علیه
🔹عیال ما زن بسیار مؤمن و بزرگوارى بود. ما در معیّت ایشان براى تحصیل بنجف اشرف مشرّف شدیم، و ایّام عاشورا براى زیارت بکربلا مى آمدیم،
🔹و پس از پایان این مدّت چون به تبریز مراجعت کردیم؛ روز عاشورائى ایشان در منزل نشسته و مشغول خواندن زیارت عاشورا بود، مى گوید:
🔹دلم ناگهان شکست؛ و با خود گفتم ده سال در کنار مرقد مطهّر حضرت أباعبد الله الحسین در روز عاشوراء بودیم، و امروز از این فیض محروم شده ایم.
🔹یکمرتبه دیدم که در حرم مطهّر در زاویه حرم بین بالا سر و روبرو ایستاده ام، و رو بقبر مطهّر مشغول خواندن زیارت هستم. و حرم مطهّر و خصوصیّات آن بطور سابق بود؛
🔹ولى چون روز عاشورا بود، و مردم غالباً براى تماشاى دسته و سینه زنان مى روند، فقط در پائین پاى مبارک، مقابل قبر سائر شهداء چند نفرى ایستاده؛ و بعضى از خُدّام براى آنها مشغول زیارت خواندن هستند.
🔹و چون بخود آمدم دیدم در خانه خود نشسته، و در همان محلّ مشغول خواندن بقیّه زیارت هستم.
📚 «مهر تابان» ص ۴۱
مرحوم سید محمّد مهدی بحرالعلوم (ره) در ایام طفولیتش در مجلسی نشسته بود ناگهان گریه کنان مجلس را ترک گفت. علتش را پرسیدند؟ فرمود: چگونه در مجلسی حاضر شوم که معصیت خدا در آن میشود معلوم شد در آن مجلس غیبت افراد میشده است.
مظفرالدین شاه که مبتلا به بیماری سل بود، در ۵۳ سالگی در تهران درگذشت، بنا به وصیت در کربلا به خاک سپرده شد
او آخرین پادشاه ایرانی بود که در ایران درگذشت!
ابوریحان چگونه بیرونی شد؟!
ابوریحان بیرونی دانشمندایرانى،چنان که خودگفته،پدرش رادرپى بدگویى حسودان ازدربارراندندبه ناچار دریکى ازروستاهاى خوارزم ساکن شدندوچون براى مردم روستا بیگانه بودند،به بیرونى شهرت پیداکردند.
بعد از شهادت امام حسین(ع)، بسیاری از کوفیان بودند که از کرده خود پشیمان شدند. آنها دست به قیامی زدند که قیام توابین نام گرفت. یکی از مهمترین اهداف این قیام انتقام از قاتلان امام حسین(ع) بود تا بدین وسیله، اشتباهی را که مرتکب شده بودند جبران کنند، هر چند در این راه کشته شوند.
در مورد پذیرش توبه آنها؛ هم ما و هم خود آنها اقرار داشتهاند که در واقعه کربلا میتوانستند عملکرد بهتری داشته باشند. در سمت دیگر، توبه کردن آنها نیز نقل اخبار و گفتارها است. در سمت دیگر توبه کردن آنها نیز مورد نقل اخبار و گفتارها است. قضاوت در مورد توبه آنها، باید براساس شواهد و قرائن بوده باشد، زیرا آنچه در عالم واقع، حاصل شده؛ به اینکه خداوند در واقع توبه آنها را پذیرفته است یا نه، از علم ما خارج است. اما براساس قرائن و شواهد می توان این گونه بیان داشت؛ آنها تلاش کردند با انتقام گرفتن از قاتلان امام حسین(ع) جبران گذشته کنند و بیشتر آنها توبه خود را با اهدای بزرگترین داشته؛ جان خود تکمیل کردند، براساس این عملکرد میتوان حکم به پذیرفته شدن توبه کرد، به خصوص اینکه پذیرنده توبه خداوندی است ارحم الراحمین.
بازجوی ساواک از شریعتی پرسیده بود هنگام بازداشت اسلحه داشتی
و او پاسخ داده بود :
بله ، یک عدد خودکار بیک !
تیم مهندسی بعد از ۸ متر گودبرداری و خاکبرداری به منطقهای میرسد که همان زمینی بوده که در روز عاشورای سال ۶۱ هجری(قمری) محل نبرد و درگیری طرفین قرار گرفته.
نیزه و شمشیرهای نبرد عاشورا بین امام حسین (ع) و لشکریان یزید پیدا شده است.» احتمالاً شما هم در چند سال اخیر با متنها و تیترهایی شبیه به این مواجه شدهاید. متنهایی که بعضاً روی تصاویری هم مونتاژ شده و مدعی بودند که تصاویر ابزارهای جنگی است که سالها قبل در نبرد کربلا اتفاق افتاده است.
در این گزارش میخواهیم راجع به واقعیت همین مسائل صحبت کنیم. اطلاعات جذاب و دست اولی گردآوری کردهایم که بیمناسبت با این روزها نیست.
اگر توفیق شده و به کربلا رفته باشید احتمالاً منطقه خیمهگاه را دیدهاید. منطقهای در ضلع جنوبغربی حرم امام حسین (ع) که در زمان نبرد عاشورا، خیمه حضرت زینب (س) و دیگر اعضای خانواده امام (ع) در آن نقطه بنا شده بود. با فاصله چند صد متر هم حرم و ضریح امام حسین (ع) و بعضی یاران ایشان مثل حبیبابنمظاهر و حضرت علی اکبر (ع) قرار دارد.
بخشی که ضریح سیدالشهدا (ع) قرار گرفته همان گودال قتلگاه است. قضیه از این قرار است که از چند سال قبل، مقرر میشود تا در منطقه خیمهگاه صحن جدیدی ایجاد شود؛ صحنی که به نام حضرت زینب (س) نامگذاری شده بود.
شبستانی در زیرِ زمین
مسؤولان عراقی به دلیل بافت فشرده آن منطقه و گران بودن زمین به مهندسان فنی و مشاور پیشنهاد میدهند که بخش مهمی از صحن در زیر زمین ساخته شود. پیشنهادی که در نهایت مقبول میافتد و مقرر میشود شبستان اصلی صحن، زیر زمین باشد و روی سطح زمین هم صحن روباز و بدون سقف ساخته شود.
چیزی که مشابه آن را در صحن جامع رضوی در مشهد و صحن مسجدالنبی (ص) در مدینه دیدهاید. برای شروع کار باید این منطقه را خاکبرداری کرد. منطقهای که ۲۱ مهر ۵۹ شمسی (برابر با عاشورای سال ۶۱ قمری) شاهد درگیری بین سپاه سیدالشهدا (ع) و لشکر یزید بوده حالا بعد از حدود ۱۳۳۵ سال بعد باید خاکبرداری شود. حتی تصورش هم میتواند مو بر اندام هر کسی سیخ کند. بعد از همین خاکبرداری بود که شایعات پیدا شدن لوازم و اشیایی از نبرد عاشورای سال ۶۱ هجری مثل بمب ترکید، اما واقعیت ماجرا چه بود؟
بعد از پذیرفته شدن پیشنهاد طرف عراقی مبنی بر احداث شبستان زیر زمین منطقه بین خیمهگاه و قتلگاه (محل فعلی ضریح سیدالشهدا) مطالعات مقدماتی علمی و مهندسی شروع میشود. مسؤولان عراقی پیشنهاد اولیه خاکبرداری تا عمق ۲۸ متری زمین را مطرح میکنند. با این حال مطالعات مهندسی و زمینشناسی طرف ایرانی نشان میدهد که به دلایل متعدد علمی، نمیتوان بیش از ۱۴ متر پایینتر رفت و اینگونه است که خاکبرداری آغاز میشود. تیم مهندسی آغاز بهکار میکند و بیل مکانیکیها و مهندسان طرح در منطقه مورد نظر مستقر میشوند.
رسیدن به زمین محل درگیری
در هر منطقهای از کره زمین، لایههای متعددی از خاک و گل و فرسایش و رسوب وجود دارند که طی سالها روی یکدیگر انباشته شدهاند. محل مورد نظر هم از این قاعده مستثنا نیست. هشت متر اولیهای که خاکبرداری میشود، لایهها و رسوبهایی بوده که طی سالها بعد از حادثه عاشورا روی سطح زمین قرار گرفتهاند.
این به آن معناست که سطح واقعی زمینی که روی آن نبرد عاشورا اتفاق افتاده در ارتفاع ۸- است. به عبارت دیگر، تیم مهندسی بعد از هشت متر گودبرداری و خاکبرداری به منطقهای میرسد که همان زمینی بوده که در روز عاشورای سال ۶۱ هجری (قمری) محل نبرد و درگیری طرفین قرار گرفته.
بیش از ۸ متر ممنوع
سطح واقعی قبرها و مزار شهدای کربلا هم در همین عمق است. دقیقاً به همین دلیل بود که بعدها وقتی موضوع افزایش ارتفاع گنبد سیدالشهدا (ع) پیش آمد و نیاز به تقویت و مقاومسازی ستونهای اطراف مضجع شریف امام حسین (ع) بود، خط قرمز خاکبرداری در اطراف مزار امام (ع) هم هشت متر تعیین شد و تیم مهندسی اجازه نداشت از این عمق پایینتر برود. پایینتر از این عمق، مزار شهدا کربلا بود که پیکرهای شریف آنها در دل زمین به ودیعه گذاشته شده است.
فسفاتهای واقعیت
شایعات مبنی بر پیدا شدن اشیا و لوازمی از نبرد عاشورا هم در این عمق مطرح شده است. نکته مهم آنکه تیم مهندسی و خاکبرداری در این مرحله، اشیا و لوازم فلزی نیافتهاند به آن معنا که سالم یا نیمهسالم باشد. اصولاً فلز در چنین بازهای از زمان سالم باقی نمیماند و تجزیه و فسفات میشود. آنچه یافت شده آثار و نشانههای رگههای فسفات و اکسید است.
رگههایی که به احتمال زیاد بقایای سلاح و ابزارهای فلزی بوده که در ۱۳۳۵ سال قبل (شمسی) در نبرد روز عاشورا مورد استفاده طرفین قرار گرفته است از شمشیر گرفته تا نیزه و سپر و امثالهم. مشخصاً رگه صاف فسفات کشف شده که احتمالاً مربوط به نیزه یا سلاحی شبیه به آن است. از دیگر رگههای کشف شده، سطح دایرهشکلی از اکسید بود که به احتمال زیاد مربوط به ابزاری مانند سپر مبارزان و جنگاوران بوده. ذکر این مطلب خالی از لطف نیست که علاوه بر رگههای فسفات و اکسید، بعضاً ظروف سفالی و کوزههایی هم کشف شده که مشخص نیست از بقایای عاشورای سال ۶۱ هجری باشد.
عجایب یک گنبد
از دیگر بخشهایی که در طرح توسعه و بهسازی حرم سیدالشهدا (ع) مورد توجه قرار گرفت، گنبد اصلی حرم بود. سابقه گنبد فعلی به صد و اندی سال قبل باز میگردد. یک گنبد خشتی هزار تنی که روی پایههای اصلی ساختمان اطراف ضریح قرار گرفته. معماران در آن زمان برای مقاوم ساختن بنا در برابر لرزش و زلزله، فضای بین گنبد و پایهها را توسط چوبهای ساج مهار کرده بودند. استفاده از چوب باعث میشد در زمان زلزله یا هر ارتعاش دیگری، لرزش از گنبد به پایهها و از پایهها به گنبد منتقل نشود. بعد از مطرح شدن افزایش ارتفاع گنبد، نیاز بود که این پایهها تقویت شوند و همین باعث شد تیم مهندسی، به دنبال تزریق بتون بین گنبد و پایهها باشد.
در این مرحله هم اتفاق عجیب دیگری افتاد. تمام چوبهایی که بیش از یک قرن قبل برای گرفتن ارتعاش بنا بین فضای گنبد و پایهها قرار گرفته بودند، موریانهزده و تهی و تبدیل به پودر شده بودند. وزن گنبد خشتی هزار تنی در این مدت توسط همین خاکچوبهای موریانهزده سست و تهی تحمل میشده. اینکه چرا این سازه هزار تنی در این مدت سقوط نکرده هم سوال جالبی است که هنوز کسی پاسخی برای آن ندارد. خاکچوبهای موریانهزده خالی و فضا توسط کلافهای فلزی پر شده و در ادامه هم بتون به آن تزریق میشود تا مقدمات استقرار گنبد جدید روی این پایهها فراهم شود. گنبد بتونی جدید تا چند ماه آینده روی بنای فعلی قرار خواهد گرفت.
منبع: جام جم
حبیب بن مظاهر اسدی" به امام حسین علیه السلام عرض کرد:
یابن رسول اللّه! در این نزدیکی طائفه ای از بنی اسد سکونت دارند که اگر اجازه دهی من به نزد آنها بروم و آنها را به سوی شما دعوت نمایم.
امام علیه السلام اجازه دادند و حبیب بن مظاهر شبانگاه بیرون آمد و نزد آنها رفت و به آنان گفت: بهترین ارمغان را برایتان آورده ام، شما را به یاری پسر رسول خدا دعوت میکنم.
او یارانی دارد که هر یک از آنها بهتر از هزار مرد جنگی است و هرگز او را تنها نخواهند گذاشت و به دشمن تسلیم نخواهند نمود.
عمر بن سعد او را با لشکری انبوه محاصره کرده است، چون شما قوم و عشیره من هستید، شما را به این راه خیر دعوت مینمایم... .
در این هنگام مردی از بنی اسد که او را "عبداللّه بن بشیر" می نامیدند برخاست و گفت: من اولین کسی هستم که این دعوت را اجابت میکنم.
سپس مردان قبیله که تعدادشان به 90 نفر میرسید برخاستند و برای یاری امام حسین علیه السلام حرکت کردند.
در این میان مردی مخفیانه عمر بن سعد را آگاه کرد و او مردی بنام "ازْرَق" را با 400 سوار به سویشان فرستاد. آنان در میان راه با یکدیگر درگیر شدند، در حالی که فاصله چندانی با امام حسین علیه السلام نداشتند.🔰هنگامی که یاران بنی اسد دانستند تاب مقاومت ندارند، در تاریکی شب پراکنده شدند و به قبیله خود بازگشتند و شبانه از محل خود کوچ کردند که مبادا عمر بن سعد بر آنان بتازد.
حبیب بن مظاهر به خدمت امام علیه السلام آمد و جریان را بازگو کرد. امام علیه السلام فرمودند: لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ..
📙بحارالانوار،ج44،ص386
📔 در کربلا چه گذشت،تالیف شیخ عباس قمی