برج شهیاد
قبل از انقلاب اسلامی ، به نام برج شهیاد شناخته می‌شد.
اصلی‌ترین و یکی از نمادهای شهر تهران است و تقریباً در همه جای دنیا ایران را با این نماد می‌شناسند.
در سال 1349 شمسی، توسط حسین امانت، معمار ایرانی ساخته شد.
برج آزادی، به عنوان نماد «ایرانِ مدرن» و برای یادبود جشن‌های 2500 ساله شاهنشاهی ایران در میانه یکی از میدان‌های اصلی غربِ تهران به نام میدان شهیاد و آزادی کنونی طراحی و ساخته شده‌است.
معماری برج، تلفیقی از معماری هخامنشی، معماری ساسانی و معماری اسلامی است.
در محوطه زیرین برج، چندین تالار نمایش، نگارخانه، کتابخانه و موزه قرار دارد.
در سال 1345 شمسی طرح یک نمادِ شناسایی ایران میان معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در پایان طرح مهندس معمار حسین امانت، 24 ساله و فارغ التحصیل دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران برنده و برای ساخت برگزیده شد.
عملیات ساخت برج آزادی در یازدهم آبان 1348 آغاز گردید و پس از 28 ماه کار، در 15 مهرماه 1350 با نام برج شهیاد به بهره‌برداری رسید.
در دوران انقلاب ایران (1357) اجتماعاتی در این میدان برپا می‌شد و پس از پیروزی انقلاب نیز برنامه پیشواز از امام خمینی در بازگشت از پاریس به تهران در این میدان انجام و نام آن نیز از میدان شهیاد به میدان آزادی عوض شد.
این بنا شامل سه طبقه، چهار آسانسور، دو راه پله و 286 پلکان است.
در محوطه زیرین برج آزادی چندین سالن نمایش، نگارخانه،کتابخانه، موزه و دیگر فضاهای کاربردی قرار دارد.
طول این بنا 63 متر، ارتفاع آن از سطح زمین 45 و ارتفاع از کف موزه 5 متر است.
گفته می‌شود در ساخت برج آزادی 46 هزار قطعه سنگ بریده، پرداخت شده و به کار رفته‌است.
این بنا سنگ‌هایی دارد که در قسمت پایین برج 3٫2 متر طول و 1٫6 متر ارتفاع دارند و کار دست سنگتراشان است.
این سنگ‌ها با بتن و آهن ضدزنگ به هم چسبیده‌اند و پشت آن‌ها نیز سطح خشنی وجود دارد تا روی آن نلغزند؛ و هر سنگ کنار سنگ دیگر، با یک ماده قابل انعطاف و شبیه بهلاستیک با نام Flexible sealant بندکشی شده‌است.
استفاده از موادی غیر از این باعث شکسته‌شدن سنگ‌ها می‌شود. زیرا در گرمای تابستان و سرمای زمستان سنگ‌ها و بتن زیر آن‌ها دائماً در حال منبسط و منقبض شدن هستند
در ورودی برج، هریک از لنگه‌های سنگی درها، حدود 5/3تن وزن دارد. جنس این سنگ‌ها از گرانیت است.
برج دو آسانسور دارد که از دیواره‌های برج بالا می‌روند.
آسانسور اول دو طبقه را طی می‌کند و به سقف سیمانی می‌رسد سپس از آسانسور دوم استفاده می‌شود.
هیچ یک از سقف‌ها بسته نیستند و همه آن‌ها به فضای بالاتر راه می‌یابند
میدان آزادی با مساحت 50٬000 مترمربع پس از میدان نقش جهان با مساحت 89٬600 مترمربع، بزرگ‌ترین میدان ایران است و برج آزادی، یکی از شناخته شده ترین نمادهای تهران، با ارتفاع 48 متر در میان آن جای گرفته‌است
