خاطره
- ۰ نظر
- ۲۲ بهمن ۹۳ ، ۲۱:۳۶
به اتفاق آیت الله میریونسی برای شرکت در کنفرانس وحدت اسلامی عازم تهران بودیم.ایشان به عنوان امام جمعه و عالم برجسته استان کرمانشاهان دعوت داشت و من به عنوان صاحب مقاله .جلوی ورودی فرودگاه که از ماشین پیاده شدیم من دو ساک دستی داشتم و ایشان چیزی در دست نداشت به همین خاطر با اصرار یکی را از دست من - که آن زمان زیاد سن و سالی هم نداشتم- گرفتند تا ادب کمک به همسفر را مراعات کرده باشند.
دعای زیر در مفاتیح الجنان آمده است آن را بعد از هر نماز برای طول عمر عزیزانتان بخوانید:
مرحوم سیّد طاووس از امام صادق علیه السلام نقل می کنند:
به مردی که تقاضای طولانی شدن عمر خود و نزدیکانش را کرده بود فرمودند:
این دعا را بعد از هر نماز بخوان.
اَلْلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اَلْلهُمَّ اِنَّ رَسُولَکَ الصّادِقُ الْمُصَدَّقَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ الِهِ قالَ اِنَّکَ قُلْتَ ما تَرَدَّدْتُ فی شَیْءٍ اَنَا فاعِلُهُ کَتَرَدُّدی فی قَبْضِ روحٍ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ یَکْرَهُ الْمَوْتَ وَ اَکْرَهُ مَسآئَتَهُ اَلْلهُمَّ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعافِیَةَ وَ النَّصْرَ وَ لاتَسُؤْنی فی نَفْسی وَ لا فی اَحَدٍ مِنْ اَحِبَّتی
و بعد یک یک نزدیکان و دوستان خود را این گونه نام ببر
وَ لا فی فُلانٍ وَ لا فی فُلانٍ ...
خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد خدایا این مطلب را پیامبر راستگوى تصدیق شده که درود تو بر او و آلش باد فرمود که هماناتو فرموده اى من در کارى که مى کنم مردّد نشدم مانند مردّد شدنم در گرفتن روح بنده مؤمنم او مرگ را خوش ندارد و من هم ناراحتى او را خدایا پس درود فرست بر محمد و آل محمد و شتاب کن در فرج ولىّ خود و عافیت و یاریش و بد حالم مکن درباره خودم و نه درباره یکى از دوستانم و اگر خواهى یک یک از دوستان خود را نام ببر و بگو: ((وَ لافى فُلانٍ وَ لا فى فُلانٍ))
راوى گفت : چون بر این دعا مداومت کردم چندان عمر یافته ام که از زندگى ملول شده ام
پای یک خط تعالیم تو بانو والله
عمر صد مرجع تقلید به سر می آید
محمدعلی بهمنی
از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله روایت خواندند که سه جور دست داریم: گیرنده،نگهدارنده و دهنده که بهترین آن ها دست دهنده است.
از حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها روایت کردند که «من از دنیای شما دوست دار سه چیزم:انفاق،تلاوت قرآن و نگریستن به چهره پدرم رسول خدا صلی الله علیه و آله»
بعد هم این بیت از خواجه شیراز را زمزمه کردند:
زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند