پروفسور آرتور اپهام پوپ:به سختی می توان باور کرد مسجد شاه اصفهان دست ساخته انسان باشد!
بغداد :
بَغداد واژه ای است به زبان پهلوی به معنای خُداداده. این
واژه پیش از اینکه بر این شهر گذارده شود در اوستا به گونه صفت آورده شده بود. این
واژه در اوستا به ریخت بغوداته bağō-dâta و به همان معنا در بخش‌هایی از اوستا از
آن دسته وندیداد آورده شده‌است. در پارسی میانه این واژه باز به همان معنا و اینبار
به ریخت بَغ‌دات آورده شده‌است. نامهای دیگری نیز با همین شکل ساخته شده‌است مانند
خداداد، مهرداد، تیرداد، یا الله داد، محمدداد، علی داد و «بغ» یعنی خدا چنانکه به
پادشاهان چین «بغ پور» و به شکل معرب آن فغفور میگفته اند؛ و نامهای دو مکان
«بجستان» و «بیستون» نیز هردو دگریدهٔ «بغستان» است.
برخی دیگر از
زبان‌شناسان عقیده دارند بغداد از دو کلمه بغ مخفف باغ و داد مخفف دادار به معنی
ایزد و پروردگار تشکیل شده‌است و بغداد به معنی باغ خدا است.
اگرچه در خصوص
ریشه‌های ایرانی هیچ شبهه‌ای وجود ندارد، کلمه بغداد دو نوع ریشه اصلی متفاوت
داشته‌است. قابل اطمینان‌ترین موردی که توافق بیشتری بروی آن گردیده لفظی است که از
ترکیب کردی باستان با نام «باگا» (=بت، خدا) +داتا (=معلوم مسلم) بوجود آمده که
کلمه فارسی میانه «بگدات / بگداد» (= داده شده توسط خداوند) از آن گرفته شده؛ و
سرانجام به کلمه فارسی مدرن و عربی «بغداد» تغییر یافته‌است. ریشه دیگر نیز از
فارسی «باگ – داد» یا «بگ-دا-دو»(ترجمه «باغ خداوند») گرفته
شده‌است.
بصره :
در هزار و یک شب تحت نام بس راه شهر ذکر شده‌است، و گفته شده سندباد ملوان سفر دریایی خویش را از اینجا شروع کرده‌است.به هر حال دیگر منابع می‌گویند مبدأ پیدایش نام آن از کلمه فارسی بس – راه یا بسوراه به معنای «جائی که بسیاری راهها به یکدیگر می‌رسند» می‌باشد.
------------------------------------------
متروی لندن قدیمی‌ترین شبکه حمل و نقل زیرزمینی در جهان است. بهره‌برداری از سامانه متروی لندن، در تاریخ ۱۰ ژانویه سال ۱۸۶۳ آغاز شد. متروی لندن، دارای ۲۷۵ ایستگاه است و علی‌رغم نام رسمی آن که زیرزمینی (Underground) نامیده می‌شود، ۵۵ درصد این شبکه، بر روی زمین واقع شده است. این شبکه، با ۴۰۸ کیلومتر خط آهن، طولانی‌ترین خطوط حمل و نقل درون شهری جهان نیز هست.
شبکه متروی لندن، از شلوغ‌ترین شبکه‌های حمل و نقل زیرزمینی جهان است. در سال ۲۰۰۷، یک میلیارد نفر از متروی لندن استفاده کردند.
این روزها که به قول شهید نورعلی شوشتری مواظبیم ناممان گم نشود و القاب دست‌سازی که دیگران چاهش را برایمان کنده‌اند از پس و پیش اسممان جا نیافتد یادمان نرود که بودند افرادی که به یک الاحقر و العبد بسنده می‌کردند.
اما این افراد همان شمس الشموسی هستند که در یک زمان محدود خلاصه نمی‌شدند و تا عالم وجود دارد آن‌ها هستند. اگر الآن آرزو داریم که ای کاش دوران آیات خدا قاضی و غیره را درک می‌کردیم و تنها در زمان آن‌ها نفسی دم می‌کردیم آیندگان نیز آرزو می‌کنند که ای کاش این دم را هر چند یک بار در حیات آیاتی کم‌نظیر یا بی‌نظیر داشتند، افتخاری که ما به آیت الله بهجت می‌کنیم و آیندگان غبطه‌اش را می‌خورند.
حجت السلام علی بهجت، پسر بزرگوار آیت الله بهجت نقل می‌کند: یک عکسی از ایشان (آیت الله بهجت رحمه الله علیه) چاپ کرده بودند و زیرش القاب داشت. عکس را داخل پوشه‌ای گذاشته بودم و فقط این نوشته پیدا بود. یک روز آمدم دیدم این نوشته زیر عکس پاره شده است! عکس را در آوردم، دیدم این کار بچه‌ها نبوده است چون تمام القاب عارف و سالک و فقیه و شیخ الفقها و المجتهدین همه را پاره کرده بود، فقط محمد تقی بهجتش را گذاشته بود.
