سرچشمه خورشید

سرچشمۀ خورشید

شهیدسیدمرتضی آوینی

خون حسین علیه‌السلام و اصحابش کهکشانی است که بر آسمان دنیا، راه قبله را می‌نُمایاند.
اگر نبود خون حسین، خورشید سرد می‌شد و دیگر در آفاق جاودانۀ شب، نشانی از نور باقی نمی‌ماند!
حسین سرچشمۀ خورشید است، و بدان که سینۀ تو نیز آسمان لایتناهی است با قلبی که در آن خورشید می‌جوشد، و گوش کن که چه خوش ترنّمی ‌دارد در تپیدن: "حسین، حسین، حسین".
آن شراب طهور که شنیده‌ای بهشتیان را می‌خورانند، میکده‌اش کربلاست و خراباتیانش این مستان‌اند، که این‌چنین بی سر و دست و پا افتاده‌اند. آن شراب طهور را که شنیده‌ای تنها به تشنگان راز می‌نوشانند، ساقی‌اش حسین است؛ حسین از دست یار می‌نوشد و ما از دست حسین.
عالم همه در طواف عشق است و دایره‌دار این طواف، حسین است؛ اینجا در کربلا، در سرچشمۀ جاذبه‌ای که عالم را بر محور عشق نظام داده است.
شیطان اکنون در گیرودار آخرین نبرد خویش با سپاه عشق است و امروز در کربلاست که شمشیر شیطان از خون شکست می‌خورد: از خون عاشق، خون شهید