سلجوقیان

سلجوقیان ِ ایران مانند چنگیزخان نبودند که «بیایند و بچاپند و بروند». آن‌ها آمده بودند که «بمانند و حکومت کنند» و میدانستند که برای ماندن در ایران راه دیگری جز همراهی با مردم بومی نیست. اما این انطباق فراتر از حکمرانی رفت!
غزنویان و سلجوقیان، مانند سامانیان دیوان کشور را تماما به ایرانیان سپردند و در ترویج ِفرهنگ فارسی کوشش بسیار نمودند.
وزرای کاردانی مانند نظام الملک طوسی، شعرائی مانند فردوسی، خیام، نظامی و خاقانی، مشاهیری مانند ابوریحان بیرونی، فخر رازی و امام محمد غزالی در این دوره بود که برخاستند. ملکشاه سلجوقی، خود به فارسی شعر میگفت!