کوبه در

کوبه یا درکوب، وسیله‌ایست از فلز که بر روی بدنه در در قسمت بیرونی آن نصب می‌گردد که از آن به وسیلهٔ کوبیدن بر روی در، صاحب خانه را از حضور خود مطلع می‌کنند.
معمولا کوبه هایی که در لنگه سمت راست نصب می شدند، به شکل سر شیر، مشت گره کرده یا اشکالی از این قبیل بودند و به نسبت کوبه های سمت چپ سنگین تر، به همین دلیل صدایی بم تر داشتند، که اگر مردی بر خانه ای مهمان می شد این کوبه را می کوفت تا اهالی خانه بدانند که مردی بر آن ها مهمان است و به همین دلیل اقای خانه به استقبال او می رفت.کوبه های مردانه معمولا به نام درکو شناخته می شدند.
اما کوبه هایی که بر لنگه سمت چپ می نشستند، کوبه هایی ظریف به شکل انگشتان دست یا فرشته بودند که وقتی نواخته می شدند صدایی زیر تر تولید می کردند و اهل خانه را از وجود بانویی در پشت در مطلع می کردند تا خانوم خانه با خوشرویی به استفبال او برود. کوبه های مخصوص بانوان را ئَلکه به معنی حلقه می نامیدند.
اما گاهی هم این کوبه ها به تناوب کوبیده می شد، صدای کوبیده شدن هر دو کوبه با هم برای اهل خانه شادی به ارمغان می اورد چرا که آن ها را بشارت می داد که خانواده ای بر آن ها مهمان شده است.
میخک های فلزی زیبا در بالا و پایین و یا کناره های درب چوبی وجود دارد، علل وجود این میخک های فلزی که به آن گل_میخ می گویند این است که درب ها از کنار هم قرار گیری تخته هایی ساخته می شد که برای اتصال این تخته ها به جای اینکه از یک میخ ساده و معمولی استفاده کنند با این گل میخ ها تخته ها را به هم متصل می کردند تا هم تخته ها به هم محکم شود و درب جنبه تزئینی و زیبایی پیدا کند.