شیخ حسین زاهد
فرزند آیت الله شاه آبادی(ره):بین شیخ حسین زاهد و والد مرحوم ما رابطه و علاقه خاصى وجود داشت و غالبا مشکلات خود را با پدرم مطرح مى کرد.
روزى ایشان به من گفت : یک سئوالى دارم ، مى روى از پدرت مى پرسى . بگو چشمانم خیلى ضعیف است و خوب نمى بینم لذا وقتى به بازار مى آیم با مردم یا حتى زنان برخورد مى کنم و متوجه نمى شوم ، آیا صلاح مى دانید از خانه بیرون نیایم تا این مشکل پیش نیاید؟
وقتى من پیغام آقا را رساندم پدرم فرمود:
مى روى پیش شیخ محمد حسین زاهد و از جانب من مى گویى ، بیرون آمدن شما امر به معروف و نهى از منکر است ولو اینکه اتفاقا با کسى برخورد کنید و اصلا وجود شما در بیرون تبلیغ و ترویج دین و معرفى روحانیت است . وقتى چشم مردم به یک روحانى بى آلایش مى افتد، این مطلب را از اسلام مى دانند و علاقه مندى مردم به اسلام و روحانیت بیشتر مى شود.
حضرت آیت الله حاج آقا مرتضى تهرانى مى فرمودند:
در اوایل نوجوانى پدرم مرا براى شاگردى خدمت شیخ محمد حسین زاهد برد. از پدرم پرسیدم ، آیا ایشان مجتهد است که مى خواهید مرا پیش ایشان ببرید؟
پدرم گفت : خیر.
تعجب کردم و گفتم پس چرا مرا پیش ایشان مى برید؟
پدرم گفت : ایشان مجتهد نیست و تو را هم براى ملا شدن پیش ایشان نمى برم بلکه مى خواهم نفس ایشان به تو بخورد و آدم بشوى .
آن زمانى که خدمت حضرت آیت الله العظمى بروجردى بودم و از محضر ایشان استفاده مى کردم ، روزى در خدمت ایشان صحبت از آقا شیخ محمد حسین زاهد بود و من براى ایشان حالات و رفتار شیخ محمد حسین زاهد را بیان کردم . بعد از صحبتهاى من حضرت آیت الله العظمى بروجردى فرمودند:اى کاش آقا شیخ محمد حسین زاهد را زیارت مى کردیم .
آن چنان درس و منبرى داشت که وقتى از پاى منبر بلند مى شدیم تا یک هفته گناه نمى کردیم . کلامش خیلى در جانها نفوذ مى کرد.
