بیتی پرمغز از سعدی

هرکه عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد...

اعتماد به خدای تعالی

در سالی که قحطی بیداد کرده بود و مردم همه زانوی غم به بغل گرفته بودند مرد عارفی از کوچه ای می گذشت غلامی را دید که بسیار شادمان و خوشحال است .

به او گفت چه طور در چنین وضعی می خندی و شادی می کنی ؟

جواب داد که من غلام اربابی هستم که چندین گله و رمه دارد و تا وقتی برای او کار می کنم روزی مرا می دهد پس چرا غمگین باشم در حالی که به او اعتماد دارم؟

آن عارف بزرگ گفت:
از خودم شرم کردم که غلام به اربابی با چند گوسفند توکل کرده و غم به دل راه نمی دهد و من خدایی دارم که مالک تمام دنیاست و نگران روزی خود هستم...

 

شعری از ناصرالدین شاه قاجار

شعری از ناصرالدین شاه قاجار:

 وقت آن شد که از این دار فنا درگذریم
کاروان رفته و ما در سر ره در گذریم
توشه راه نداریم چه تدبیر کنیم
منزل دور و دراز است عجب بی خبریم
توشه راه حقیقت که نه نان است و نه آب
توشه آنست که ایمان درستی ببریم
خانه و خانقه و منزل ما زیر زمین
ما به تعمیر سر و ساختن بام و دریم

خانه اصلی ما گوشه قبرستان است
ای خوش آن روز که من با تو در آن خانه دریم
پدر و مادر و یاران و عزیزان رفتند
ما عجب مست غروریم چه کوته نظریم
دم به دم می گذرند از نظر ما یاران
این قدر دیده نداریم که در خود نگریم
گر دو صد مملکت از روی زمین جمع کنیم
ما به غیر از کفنی بیش ز دنیا نبریم
بار الها تو کریمی و غفوری و رحیم
دست ما گیر که درمانده و بی بال و پریم
یا رب از لطف تو و بندگی ناصر دین
عاقبت خیر نما ما همگی در به دریم.

آفرت

" زن "در گویش کُردی به زیباترین نحو ممکن معنا شده.

نه خانم است نه زنیکه نه ضعیفه ..

او را «آفرت» مینامند به معنای آفریننده. 

حکایتی از بزرگمهر حکیم

حکایتی از بزرگمهر حکیم

بزرگمهر وزیر ‌‌ دعوی دانستن زبان حیوانات می کرد و انوشیروان مترصد فرصتی بود تا صدق آن را معلوم کند. تا روزی که با هم برای گشت و گذار رفته بودند و پادشاه بر کنگره خرابه ای دو جغد کنار هم نگریست و با تمسخر از وزیر خواست که برود و ببیند چه می گویند.

بزرگمهر نزد جغدها رفت و بعد از لحظاتی برگشت و گفت:
قربان یکی از جغدها پسری دارد و نزد جغد دیگر که دختر دارد به خواستگاری آمده. جغد صاحب دختر صد خرابه مهریه طلبید و جغد صاحب پسر به او گفت:
اگر زمانه چنین و سلطان زمان نیز همین باشد به عوض صد خرابه، هزار خرابه پشت قباله دخترت اندازم....

گر مَلک این باشد و این روزگار
زین ده ویران دهمت صد هزار

تمام حکمت ها

حکیمى در بیابان به چوپانی رسید و گفت:
چرا به جای تحصیل علم، چوپانی می کنی؟
چوپان در جواب گفت:
آنچه خلاصه دانش‌هاست یاد گرفته ام.
حکیم گفت:
خلاصه دانشها چیست ؟
چوپان گفت:
پنج چیز است:
- تا راست تمام نشده دروغ نگویم
- تا مال حلال تمام نشده، حرام نخورم
- تا از عیب و گناه خود پاک نگردم، 
عیب مردم نگویم.
- تا روزی خدا تمام نشده، به در خانهٔ دیگری نروم.
- تا قدم به بهشت نگذاشته ام، از هوای نفس و شیطان، غافل نباشم

حکیم گفت: 
حقاً که تمام علوم را دریافته ای، هر کس این پنج خصلت را داشته باشد از آب علم و حکمت سیراب شده

ابو مشعر بلخی گوید...

ابومشعر بلخی گوید که:
بر من شش چیز واجب است:

دو بر زبان و دو بر تن و دو بر دل.
آنچه بر زبان است،
ذکر خدای و سخن نیکو!
آنچه بر تن است،
طاعت خدای و رنج خود از
مردم برداشتن!
و آنچه بر دل است، بزرگ داشتن
امر حق و شفقت بر خلق!
اگر به هوا پری، مگسی باشی.
اگر بر روی آب روی، خسی باشی.
دل به دست آر، تا کسی باشی.

خواجه عبدالله انصاری

حق فرزند و برادر...

امام سجاد (علیه السلام) در رابطه با حق فرزند و برادر فرمودند:

حق فرزندت این است که بدانى او از توست و در این دنیا خیر و شرش منسوب به توست و تو در برابر ادب نیکوى او و راهنمایى او به سوى خداى عزوجل و یارى او بر اطاعت پروردگار مسول هستى، پس در مورد او همانند کسى که مى داند بر احسان به فرزند ثواب خواهد برد و بر بدى نمودن به او کیفر خواهد دید عمل کن .

و اما حق برادرت این است که بدانى او به منزله دست تو و مایه عزت و قدرت توست بنابراین از او به عنوان اسلحه و وسیله اى براى معصیت خداوند و همچنین (پشتیبان و) ساز و برگ براى ستم به خلق خدا استفاده مکن، در مقابل دشمنش او را تنها مگذار و از نصیحت نمودن و خیر خواهى او کوتاهى مکن، و اینها در صورتى است که او مطیع خداوند باشد و گرنه باید خداوند در نزد تو ارجمندتر از او باشد و هیچ جنبش و قدرتى نیست مگر به کمک خداوند .

حکایتی از عوفی

در روزگار پیشین صیادی بود، هر 
روز برون آمدی و مرغان را بگرفتی
 و بکشتی. روزی سرمایی عظیم بود
، به صحرا رفته بود و مرغان را گرفته
 بود و پر و بال ایشان را می‌کند، و از 
غایت سرما آب از چشم او می‌دوید.
یکی از آن مرغان گفت: «بیچاره مردی
 حلیم است و رحیم‌دل، بر ما می‌گرید.»

دیگری گفت: «در گریۀ چشمش
 منگر، در فعل دستش نگر!»

سدید الدین محمد عوفی

یک عده هستند که...

یه عده هستن که
به خرج کردن پولشون توجهی نمی کنن
تا اینکه یهو میبینن
پولشون ته کشیده
بعضیهام دقیقا
همینکارو با وقتشون میکنن...