عیب رندان مکن...

ﻣﺎﻧﻊ ﺩﻓﻦ ﺟﺴﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺩﺭ ﻣﺼﻼﯼ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺎﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﯽ ﺩﯾﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ در این ﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦ ﺷﻮﺩ .

ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﻣﯿﺨﯿﺰﻧﺪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮﯼ ﻭ ﺟﺮ ﻭ ﺑﺤﺚ ﺯﯾﺎﺩ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺎﻝ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .

ﮐﺘﺎﺏ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻏﺰﻝ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﻣﯿﺸﻮﺩ :

ﻋﯿﺐ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﻣﮑﻦ ﺍﯼ ﺯﺍﻫﺪ ﭘﺎﮐﯿﺰﻩ ﺳﺮﺷﺖ
ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺷﺖ
ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﻧﯿﮑﻢ ﻭ ﮔﺮ ﺑﺪ ﺗﻮ ﺑﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺵ
ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺁﻥ ﺩِﺭﻭَﺩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎﺭ ﮐﻪ ﮐﺸﺖ
ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻃﺎﻟﺐ ﯾﺎﺭﻧﺪ ﭼﻪ ﻫﺸﯿﺎﺭ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺴﺖ
ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺸﺖ

ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺣﯿﺮﺕ ﺯﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﯾﺮ ﻣﯽ ﺍﻓﮑﻨﻨﺪ . ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﻓﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﻓﻆ " ﻟﺴﺎﻥ ﺍﻟﻐﯿﺐ " ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ میشود.

خاطره ای از استاد قرائتی

* نماز شبی که شهید مطهری خواند!
مرحوم شهید مطهرى مى‏ گفتند: شبى مهمان یکى از اساتیدم بودم. شب که به نیمه رسید براى نماز شب برخاست. در نماز سوره فجر را خواند، همین‌که به این آیه رسید که «وَ جی‏ءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّکْری» (فجر ـ 22) و در آن روز جهنم را حاضر مى ‏کنند؛ (آرى) در آن روز انسان متذکّر مى ‏شود؛ امّا این تذکّر چه سودى براى او دارد؟. دیدم استادم مثل بید مى ‏لرزد و شانه ‏هایش تکان مى ‏خورد و گریه مى ‏کند.

جواب دندان شکن

 کنایه نماینده زن عراق به سفیر عربستان
یکی از نمایندگان زن مجلس عراق در پاسخ به اظهارات سفیر عربستان سعودی در بغداد درباره دموکراسی، به کنایه گفت: آخرین انتخابات سعودی‌ها به زمان تصمیم‌شان برای قتل پیامبر اسلام(ص) برمی‌گردد. دکتر حنان الفتلاوی که چند روز قبل پس از هتاکی‌های وزیر خارجه بحرین، او را «توپ گوشتی» نامیده بود، در واکنش به سخنان سفیر عربستان گفت: «سفیر کشوری به ما آموزش دموکراسی می‌دهد که آخرین انتخابات کشورشان زمانی برگزار شد که از هر قبیله‌ای یک نفر را انتخاب کردند تا پیامبر اسلام را به قتل برسانند.» این سخن حنان الفتلاوی بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های عراقی و عربی داشته است.

تازه ترین عکس از مریخ

این تپه شنی تیره‌رنگ که در شمال غرب کوه شارپ قرار گرفته، «تپه شنی نامیب» نام دارد و ارتفاع آن به چهار متر می‌رسد. وزش باد باعث می‌شود این تپه شنی هر سال به اندازه‌ حدود یک متر روی بستر سنگی خود حرکت کند. سمت راست عکس روز ناسا می‌توانید قسمتی از بدنه‌ مریخ‌نورد کنجکاوی را ببینید.

عکسی زیبا از مرقد امام

فلسفه دست کشیدن به صورت بعد از دعا

چرا بعد از دعا دستها را به صورت می‌کشیم؟

آیت‌الله العظمی جوادی آملی گفتاری درباره سیره ائمه هنگام دعا کردن بیان کرده است.

شفقنا: جوادی آملی گفتاری درباره سیره ائمه هنگام دعا کردن بیان کرده است.

متن گفتار این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

وقتی انسان دست به دعا برداشت، طبق روایات و سنت معصومین (علیهم‏‌السلام) مستحب است آن را بر سر و صورت خود بکشد؛ برای اینکه لطف خدا به این دست پاسخ داده است. دستی که به سوی خدا دراز شود، یقیناً خالی برنمی‏‌گردد و دستی که عطای الهی را دریافت کرد، گرامی است، لذا خوب است آن را به صورت یا به سر بکشد. گاهی امام سجاد (سلام‌الله علیه) چیزی که به سائل مرحمت می‏‌فرمودند، دست مبارک را می‌بویید و می‏‌گفت: این دست به دست الهی رسیده؛ چون خدا فرمود: (هو یقبل التوبه عن عباده و یأخذ الصدقات)

دو نهنگ عنبر عظیم الجثه

بازیگر نقش بلال حبشی در فیلم محمد رسول الله درگذشت

بازیگر نقش بلال حبشی درگذشت

بازیگر نقش بلال حبشی در فیلم محمد رسول الله(ص) درگذشت.

کد خبر: ۵۶۳۸۹۳

تاریخ انتشار: ۰۷ بهمن ۱۳۹۴ - ۲۰:۳۵ - 27 January 2016

خاطره ای از شهید آوینی به قلم رضا رهگذر

یک خاطره از شهید آوینی

جمعه 30 مردادماه 88

»

روزی نامه‌ای از پاکستان برای سیدمرتضی آمده بود. چون پسر بزرگم، محمد که ده یازده سالی داشت - تمبر جمع می‌کرد، از سید خواستم که تمبر روی پاکت را به من بدهد تا برای پسرم ببرم. سیدمرتضی با خوشرویی پذیرفت؛ و از آن پس، هر بار که نامه‌ای خارجی برایش می‌آمد، تمبرهای روی پاکتش را جدا می‌کرد و به من می‌داد تا برای او ببرم. تا آنکه سفری به جمهوری آذربایجان برایش پیش آمد. وقتی از سفر برگشت ضمن آن سوغاتی همیشگی تعریف‌ دیده‌ها و شنیده‌ها، بسته‌‌ای را از کیفش درآورد و به من داد و گفت: «برای محمد آورده‌ام.» وقتی آن را باز کردم، دیدم حاوی تعداد قابل توجهی تمبرهای باطل‌ نشده متعلق به آن خطه است. و متوجه شدم که در آنجا هم به فکر محمد ما بوده و در اولین فرصت به پستخانه رفته و این تمبرها را برای او خریده است و شرمنده شدم که آدمی با آن همه مشغله، آن هم در سفری با آن مشکلات، چطور به فکر این موضوع بوده است و....
شاید از همین رو بود که وقتی شنبه، به محمدمان خبر شهادت سیدمرتضی را دادم، اویی که تا آن زمان ندیده بودم آشکارا برای رفته‌ای گریه کند، آنطور به گوشه‌ای خزید و همراه من، تا مدتها بی‌صدا اشک ریخت.
عجیب‌تر، صبح روز بعدش بود. هنگامی که عازم مدرسه بود، دیدم در کشو کُمُدش به دنبال چیزی می‌گردد.
پرسیدم: دنبال چه می‌گردی؟
گفت: پیراهن مشکی‌ام.
و نشان به همان نشانی، که از همان روز، تا آن گاه که عازم سفری شدم، او را می‌دیدم که همه روزه با پیراهن مشکی به مدرسه می‌رفت و هرگاه نام سید مرتضی آوینی می‌آمد، تمام چهره‌اش را غمی بزرگانه پر می‌کرد. و باز نشان به همان نشانی که این کار او، به هر صورت به دو برادر کوچکترش نیز سرایت کرد؛ تا آنجا که حتی پسر پنج ساله‌ام تا پیراهن مشکی‌اش را به او نپوشاندیم حاضر نشد در تشییع جسد پاک آوینی شرکت کند؛ و شب آن روز هم، هم او، با مشاهده گریه‌های من، سر به زیر پتو فرو برد و بغض کودکانه‌اش آن‌چنان ترکید که گریه‌های مرا مضاعف کرد.
شهادت آوینی اما، با همه ضایعاتش، برای همه دوستدارانش، از جمله من، بسیار تکان‌دهنده و در عین حال از جنبه معنوی، بسیار پربار بود.

ویژه نامه «سید شهیدان اهل قلم» در خبرگزاری فارس

گلوریا هاردی یا رها در سریال کیمیا؟

بازیگر فرانسوی که مادر و همسرش ایرانی هستند