چراغ

بیژن شهرامی

چراغ

بیژن شهرامی

آن که شب های مرا مهتاب داد
روز اول گفت بابا آب داد

بایگانی

۳۰۲ مطلب در مرداد ۱۴۰۰ ثبت شده است

جیغ به موقع

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۵۶ ب.ظ

ﺩﻭ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻋﯿﻨﮏﻫﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺳﺎﯾﺮ ﺧﺪﻣﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﻋﺼﺎﯾﯽ ﺳﻔﯿﺪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﯾﮏ ﺳﮓ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩ.
ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﺷﺪﻧﺪ، ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﻓﻀﺎ ﺭﺍ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﺩﻭ ﺧﻠﺒﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﻣﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ، ﺍﻋﻼﻡ ﻣﺴﯿﺮ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻓﺮﻭﺩ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ، ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ.

ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ، ﺯﻣﺰﻣﻪﻫﺎﯼ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﻮﺧﯽ ﯾﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺒﯿﻪ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺁﻧﻬﺎ، ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻧﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺖ.

ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﺗﺮﺱ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﯽﺷﺪ؛ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺩﯾﺪﻧﺪ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺑﺎﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﻣﯽﺭﻭﺩ.
ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﺍﺩ ﻭ ﭼﺮﺥﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺟﯿﻎ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ.

ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺧﻠﺒﺎﻥ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﻠﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ: ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺩﯾﺮﺗﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺟﯿﻎ ﺯﺩﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭﻥﻭﻗﺖ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻪﻣﻮﻥ ﺗﻤﻮﻣﻪ.....

  • ع ش

کاه

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۳۷ ب.ظ

از مترسکی سوال کردم:آیا از تنها ماندن در این مزرعه بیزار نشده‌ای ؟

پاسخم داد : در ترساندن دیگران برای من لذتی به یاد ماندنی است پس من از کار خود راضی هستم و هرگز از آن بیزار نمی‌شوم!

اندکی اندیشیدم و سپس گفتم : راست گفتی! من نیز چنین لذتی را تجربه کرده بودم!
گفت : تو اشتباه می کنی!

زیرا کسی نمی تواند چنین لذتی را ببرد مگر آنکه درونش مانند من با کاه پر شده باشد!

  • ع ش

شانس

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۳۶ ب.ظ

روزی روزگاری در زمان های دور، در همین حوالی مردی زندگی می کرد که همیشه از زندگی خود گله مند بود و ادعا میکرد “بخت با من یار نیست” و تا وقتی بخت من خواب است زندگی من بهبود نمی یابد.

پیر خردمندی وی را پند داد تا برای بیدار کردن بخت خود به فلان کشور نزد جادوگری توانا برود.

او رفت و رفت تا در جنگلی سرسبز به گرگی رسید. گرگ پرسید: “ای مرد کجا می روی؟”

مرد جواب داد: “می روم نزد جادوگر تا برایم بختم را بیدار کند، زیرا او جادوگری بس تواناست!”

گرگ گفت : “میشود از او بپرسی که چرا من هر روز گرفتار سر دردهای وحشتناک می شوم؟”

مرد قبول کرد و به راه خود ادامه داد.

او رفت و رفت تا به مزرعه ای وسیع رسید که دهقانانی بسیار در آن سخت کار می کردند.

یکی از کشاورزها جلو آمد و گفت : “ای مرد کجا می روی ؟”

مرد جواب داد: “می روم نزد جادوگر تا برایم بختم را بیدار کند، زیرا او جادوگری بس تواناست!”

کشاورز گفت : “می شود از او بپرسی که چرا پدرم وصیت کرده است من این زمین را از دست ندهم زیرا ثروتی بسیار در انتظارم خواهد بود، در صورتی که در این زمین هیچ گیاهی رشد نمیکند و حاصل زحمات من بعد از پنج سال سرخوردگی و بدهکاری است ؟”

مرد قبول کرد و به راه خود ادامه داد.

او رفت و رفت تا به شهری رسید که مردم آن همگی در هیئت نظامیان بودند و گویا همیشه آماده برای جنگ.

شاه آن شهر او را خواست و پرسید : “ای مرد به کجا می روی ؟”

مرد جواب داد: “می روم نزد جادوگر تا برایم بختم را بیدار کند، زیرا او جادوگری بس تواناست!”

شاه گفت : ” آیا می شود از او بپرسی که چرا من همیشه در وحشت دشمنان بسر می برم و ترس از دست دادن تاج و تختم را دارم، با ثروت بسیار و سربازان شجاع تاکنون در هیچ جنگی پیروز نگردیده ام ؟”

مرد قبول کرد و به راه خود ادامه داد.

پس از راهپیمایی بسیار بالاخره جادوگری را که در پی اش راه ها پیموده بود را یافت و ماجراهای سفر را برایش تعریف کرد.

جادوگر بر چهره مرد مدتی نگریست سپس رازها را با وی در میان گذاشت و گفت : “از امروز بخت تو بیدار شده است برو و از آن لذت ببر!”

و مرد با بختی بیدار باز گشت…

به شاه شهر نظامیان گفت : “تو رازی داری که وحشت برملا شدنش آزارت می دهد، با مردم خود یک رنگ نبوده ای، در هیچ جنگی شرکت نمی کنی، از جنگیدن هیچ نمی دانی، زیرا تو یک زن هستی و چون مردم تو زنان را به پادشاهی نمی شناسند، ترس از دست دادن قدرت تو را می آزارد.

و اما چاره کار تو ازدواج است، تو باید با مردی ازدواج کنی تا تو را غمخوار باشد و همراز، مردی که در جنگ ها فرماندهی کند و بر دشمنانت بدون احساس ترس بتازد.”

شاه اندیشید و سپس گفت : “حالا که تو راز مرا و نیاز مرا دانستی با من ازدواج کن تا با هم کشوری آباد بسازیم.”

مرد خنده ای کرد و گفت : “بخت من تازه بیدار شده است، نمی توانم خود را اسیر تو نمایم، من باید بروم و بخت خود را بیازمایم، می خواهم ببینم چه چیز برایم جفت و جور کرده است!”

و رفت…

به دهقان گفت : “وصیت پدرت درست بوده است، شما باید در زیر زمین بدنبال ثروت باشی نه بر روی آن، در زیر این زمین گنجی نهفته است، که با وجود آن نه تنها تو که خاندانت تا هفت پشت ثروتمند خواهند زیست.”

کشاورز گفت: “پس اگر چنین است تو را هم از این گنج نصیبی است، بیا باهم شریک شویم که نصف این گنج از آن تو می باشد.”

مرد خنده ای کرد و گفت : “بخت من تازه بیدار شده است، نمی توانم خود را اسیر گنج نمایم، من باید بروم و بخت خود را بیازمایم، می خواهم ببینم چه چیز برایم جفت و جور کرده است!”

و رفت…

سپس به گرگ رسید و تمام ماجرا را برایش تعریف کرد و سپس گفت: “سردردهای تو از یکنواختی خوراک است اگر بتوانی مغز یک انسان کودن و تهی مغز را بخوری دیگر سر درد نخواهی داشت!”

شما اگر جای گرگ بودید چکار می کردید ؟

  • ع ش

زهر و عسل

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۳۴ ب.ظ

مرد خیاطی کوزه ای عسل در دکانش داشت. یک روز می خواست دنبال کاری برود. به شاگردش گفت:این کوزه پر از زهر است! مواظب باش مبادا به آن دست بزنی! شاگرد که می دانست استادش دروغ می گوید حرفی نزد ، مرد از مغازه خارج شد و رفت.
شاگردهم کمی بعد از استاپیراهن یک مشتری را بر داشت و به دکان نانوایی رفت و آن را به مرد نانوا داد و دو نان داغ و تازه  گرفت و بعد به دکان برگشت و تمام عسل را با نان خورد و کف دکان دراز کشید.
خیاط ساعتی نگذشته بود که بازگشت و با نگرانی از شاگردش پرسید :چه شده چرا کف مغازه خوابیده ای؟
شاگرد ناله کنان پاسخ داد:تو که رفتی من سرگرم کار بودم ، دزدی آمد و یکی از پیراهن ها را دزدید و رفت. وقتی من متوجه شدم ، از ترس تو، زهر توی کوزه را خوردم و دراز کشیدم تا بمیرم و از کتک خوردن و تنبیه آسوده شوم.

  • ع ش

چهار شمع

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۳۴ ب.ظ

چهار شمع به آرامی می سوختند، محیط آن قدر ساکت بود که می شد صدای صحبت آنها را شنید.

اولین شمع گفت: من صلح هستم، هیچ کس نمی تواند مرا همیشه روشن نگه دارد.

فکر می کنم که به زودی خاموش شوم.

هنوز حرف شمع صلح تمام نشده بود که شعله آن کم و بعد خاموش شد.

شمع دوم گفت: من ایمان هستم، واقعا انگار کسی به من نیازی ندارد برای همین من دیگر رعبتی ندارم که بیشتر از این روشن بمانم.

حرف شمع ایمان که تمام شد، نسیم ملایمی وزید و آن را خاموش کرد.

وقتی نوبت به سومین شمع رسید با اندوه گفت:

من عشق هستم توانایی آن را ندارم که روشن بمانم، چون مردم مرا به کناری انداخته اند و اهمیتم را نمی فهمند.

آنها حتی فراموش کرده اند که به نزدیکترین کسان خود محبت کنند و عشق بورزند.

پس شمع عشق هم بی درنگ خاموش شد.

کودکی وارد اتاق شد و دید که سه شمع دیگر نمی سوزند.

او گفت: شما که می خواستید تا آخرین لحظه روشن بمانید، پس چرا دیگر نمی سوزید؟

چهارمین شمع گفت: نگران نباشد، تا وقتی من روشن هستم، به کمک هم می توانیم شمع های دیگر را روشن کنیم.

من امید هستم.

چشمان کودک درخشید، شمع امید را برداشت و بقیه شمع ها را روشن کرد.

  • ع ش

تنبل

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۲۰ ب.ظ

ﮐﻼﺱ ﺍﻭﻝ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ، شیراز ﺑﻮﺩﻡ ﺳﺎﻝ ١٣٤٠،
ﻭﺳﻄﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻣﺪﯾﻢ اصفهان. ﯾﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺳﻤﻢ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻨد، ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻡ، ﻟﻬﺠﻪ ﻏﻠﯿﻆ ترکی قشقایی، ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺐ.
ﻣﺎ ﮐﺘﺎﺑﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍ اناﺭ ﺑﻮﺩ. ﻭﻟﯽ اصفهان ﺁﺏ ﺑﺎﺑﺎ.
معضلی ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ، ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﻧﺒﻮﺩ. ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺳﺨﺘﯽ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺩﺭﺳﮑﯽ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪﻡ.

ﺗﻮ اصفهان، ﺷﺪﻡ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺗﻨﺒﻞ ﮐﻼﺱ.
ﻣﻌﻠﻢ ﭘﯿﺮ ﻭ بی حوصله ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ من!
ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺭﺱ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ می گفت: ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯼ ﺑﺸﯽ ﻓﻼﻧﯽ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﻣﻦ ﺑﯿﻨﻮﺍ ﺑﻮﺩﻡ.

ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺯﺣﻤﺖ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻼﺱ ﺩﻭﻡ. دز ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﻣﻦ، ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻤﻤﺎﻥ.
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻪ ﮐﻼﺱ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﭼﻮﺑﯽ می خوردم ﮐﻪ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻭﺩ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ!!
ﺩﯾﮕﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺗﻨﺒﻠﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ.......

ﮐﻼﺱ ﺳﻮﻡ، ﯾﮏ ﻣﻌﻠﻢ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ مهربان ﺁﻣﺪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﺎﻥ.
ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯼ تمیز ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪ ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩ.
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻼﺱ ﻣﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻪ ﮐﻼﺱ ﻧﺸﺴﺘﻢ.
می دوﻧﺴﺘﻢ ﺟﺎﻡ ﺍﻭﻧﺠﺎﺳﺖ.
ﺩﺭﺱ ﺩﺍﺩ، ﻣﺸﻖ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﯿﺎﺭﯾﻦ.

ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﻣﺸﻘﻢ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻢ. ﻭﻟﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﻨﺒﻞ ﮐﻼﺱ ﭼﯿﺴﺖ!
ﻓﺮﺩﺍﺵ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪ، ﯾﮏ ﺧﻮﺩﻧﻮﯾﺲ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺳﺘﺶ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺸﻖ ﻫﺎ...
ﻫﻤﮕﯽ ﺷﺎﺥ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ!! ﺁﺧﻪ ﻣﺸﻘﺎﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﯾﺎ ﺧﻂ می زدن ﯾﺎ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ.
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﺳﯿﺪ، ﺑﺎ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻣﺸﻘﺎﻣﻮ ﻧﺸﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ.
ﺩﺳﺘﺎﻡ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﯾﺪ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻣﯽ ﺯﺩ.
ﺯﯾﺮ ﻫﺮ ﻣﺸﻘﯽ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ می نوشت،
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﺮﺍ ﻣﻦ ﭼﯽ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻪ؟!!!
ﺑﺎ ﺧﻄﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﻮﺷﺖ: ﻋﺎﻟﯽ
ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ!!

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﺭﺩ ﺷﺪ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺩﻓﺘﺮﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ.
ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻣﻦ ﺗﻨﺒﻞ ﮐﻼﺳﻢ! ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﻢ...

ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﻣﻌﺪﻝ ﺑﯿﺴﺖ، ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ.
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻡ. ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻨﮑﻮﺭ ﺩﺍﺩﻡ، ﻧﻔﺮ ﺷﺸﻢ ﮐﻨﮑﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻢ.
ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﮑﯽ، ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺮﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﺍﺩ...

  • ع ش

این چه کاریه؟

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۱۷ ب.ظ

آشغال فرش

من همیشه وقتی بچه بودم..
از یه کار مامانم خندم میگرفت ..
که می شست روی زمین از روی فرش با انگشتاش آشغال ها رو یکی یکی جمع می کرد.
به خودم می گفتم چه مادره ساده ای دارم مگه ما جارو برقی نداریم، جارو نداریم، آخه این چه کاریه مامان با انگشت آشغال فرش ها رو جمع میکنه!!؟

تا این که بزرگ شدم و غرق افکار زندگیم بودم و به مشکلاتم فکر می کردم..
یه لحظه به خودم اومدم دیدم که دست هام پر از آشغاله که از روی فرش جمع کردم.
اون وقت یادم اومد..
که مادرم اون روزا غصه داشته و به مشکلاتش فکر می کرده.......

  • ع ش

رسم عجیب در بلغارستان

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۶:۱۲ ب.ظ

رسم عجیب در بلغارستان!

‏در بلغارستان، عروس را زشت میکنن تا بعد عروسی، داماد آرایش را که پاک کرد، چهره واقعی عروس را ببیند و خداراشکر کند!
در اینجا برعکس عمل می کنند!

  • ع ش

کفران نعمت

سه شنبه, ۱۹ مرداد ۱۴۰۰، ۱۰:۴۷ ب.ظ

 

این محنتی که می کشم از تنگی قفس

کفران نعمتی است که در باغ کرده ام...

حاجب شیرازی

  • ع ش

پیام محرمی جو بایدن

سه شنبه, ۱۹ مرداد ۱۴۰۰، ۱۰:۱۱ ب.ظ

توییت بایدن به مناسبت ماه محرم و آغاز سال نو قمری

جو بایدن به مناسبت ماه محرم و آغاز سال نو قمری در توییتی نوشت:
 
من و همسرم جیل بهترین آرزوها را داریم برای مسلمانانی که سال جدید را آغاز کردند و گرامی می‌داریم خاطره حماسه و فداکاری‌های ماه محرم. همراه شما گرامی می‌داریم ارزشهای عدالت و تساوی و مهربانی
  • ع ش