شعر زیبای اصفهان سروده شادروان حسین مسرور اصفهانی

اصفهان

 

خاک هنر خیز من ای اصفهان     ای به هنر سرمه ی چشم جهان

  لطف هوا و اثر آفتـــــــــاب            کرده تورااز همگان انتخاب

آنچه دراین خاک خدا آفرید              درهمه ی خاک ،کجا آفرید

 

زرکش وزربفت تو چون شاهکار      بافته بر حافظه ی روزگار

 

چون به کف آری قلم رنگ را          مات کنی مانی وارژنگ را

مسجد شیخِ تو کهن موزه ایست  یا که درانگشتِ تو فیروزه ایست

خرّمیِ مدرسه ی چارباغ         بردلِ فردوس برین ،هشته داغ

عالیِ قاپوکه مبادش زوال    تازه عروسی ست پرازخط وخال

    هرکه درآنجا به تماشارود        پای ندارد به دگرجا رود