شعر بهار شیراز سروده مرحوم دکتر لطفعلی صورتگر

                                         

" بهار شیراز"

هر باغبان که گل به سوی برزن آورد                                                   

شیراز را دوباره به یاد من آورد

آن جا که گر به شاخ گلی آرزوت هست                                               

گل چین به پیشگاه تو یک خرمن آورد

نازم هوای فارس که از اعتدال آن                                                

بادام بن شکوفه مه بهمن آورد

نوروز ماه ،‌ فاخته و عندلیب را                                                  

در بوستان، نواگر و بربط زن آورد

ابر هزار پاره بگیرد ستیغ کوه                                             

چون لشکری که رو به سوی دشمن آورد

من در کنار باغ  کنم ساعتی درنگ                                                 

تا دل نواز من خبر از گلشن آورد

آید دوان دوان و نهد بر کنار من                                             

آن نرگس و بنفشه که در دامن آورد

شهربابک زیبا

این را همه بخوانند...

دلایل ما برتوحید:

1- اگر خدا دو یا چند تا بود در عالم فساد ایجاد می شد.(طبق فرمایش قرآن)

2- اگر خدا دو یا چند تا بود باید پیامبرانی می فرستادند حال آن که همه انبیاء همه و همه از یک خدا خبر داده اند.(طبق فرمایش مولا علی علیه السلام)

اگر دلایل بالا هم انسان را قانع نکند نباید احتمال را در نظر نگرفت به این معنی که خود را در صف موحدین و معتقدین به خدا قرار می دهد اگر بعد از مرگ قیامتی بود(که به هزار و یک دلیل هست) سود برده و اگر هم نبود نه تنها ضررری نکرده بلکه عمری را به پاکی،امید و سلامتی جسم وروح و نیکنامی زندگی کرده است.(طبق فرمایش امام صادق علیه السلام)

شهمیرزاد زیبا(سمنان)

علامه جعفری

سالها باید که تا صاحبدلی پیدا شود

بوسعیدی در خراسان یا اویسی در یمن

مرقد علامه در دار زهد حرم امام رضا علیه السلام

شاگرد ژاپنی علامه جعفری

وقتی آیت الله العظمی جوادی آملی در گوششان را گرفتند!

واکنش آقا در برابر کسی که از ایشان تعریف و تمجید کرد

رزن زیبا

ماهم جزو شلوغی

در سفر مشهد فردی از علامه طباطبایی می‌پرسد:

"آیا شما هم مثل عامه مردم بر ضریح بوسه می‌زنید؟"

علامه پاسخ داده بود:

"نه تنها ضریح، بلکه خاک و تخته در حرم و هر چه را که متعلق به امام رضا علیه السلام است، می‌بوسم."

فردی گفته بود:

"شلوغ است، نمی‌شود به حرم رفت!"

فرموده بودند:

"ما هم جزو این شلوغی!"(1)

شهید مطهری(ره) نقل می‌کند:

"علامه طباطبایی در ماه رمضان روزه خود را با بوسه بر ضریح مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها افطار می‌کرد و بعد به خانه می‌رفت و این ویژگی او مرا شیفته خود کرده بود."(2)

پی‌نوشت‌ها:

1- مکتب اسلام، سال 21، شماره 10، ص 35 و 36.

2- مجله پیام انقلاب، شماره 123، 19 آبان 1363.

ضریح را ببوسیم یا نه

بوسیدن ضریح

در بعضی از زیارتنامه ها می رسیم به جایی که مثلا امام فرموده اکنون جلو برو و قبر را ببوس ...(مثل زیارت امام حسین در شبهای قدر و ...)

بوسیدن قبر امروزه امکان پذیر نیست بلکه نزدیکترین محل به قبر، ضریح مطهر است. لذا ضریح حکم قبر را دارد اما بوسیدن ضریح اگر موجب اذیت و آزار دیگران، بی حرمتی به حرم یا پدید آمدن صحنه هایی دور از ادب شود، نه تنها مستحب نیست بلکه مجاز هم نیست.

بوسیدن ضریح جز آنکه نشانه ی عشق و ادب و احترام است، معنی دیگری ندارد بنابر این اگر حرم شلوغ باشد برای نشان دادن عشق و محبت و احترام، احتراز از بوسیدن بهتر است. اما متاسفانه بعضی از عوام الناس گمان می کنند تا ضریح را نبوسند، زیارت نکرده اند و تا موفق به بوسیدن ضریح نشوند احساس خوبی ندارند. حال آنکه بوسیدن ضریح در هیچ روایتی جزئی از زیارت محسوب نشده است .

البته بعضی هم از آن طرف بام افتاده اند و بوسیدن ضریح و لمس و تبرک در و دیوار حرم را نشانه شرک می دانند که ریشه در عقاید افراطی وهابیت دارد. بوسیدن و لمس و تبرک مادامی که از روی محبت و احترام است مجاز و مستحب است تنها در صورتی که از روی پرستش باشد شرک و حرام است و بدیهی است که در اصل، به خاطر ارتباط عمیق با خداست که مردم اولیاء الله را دوست دارند .

«این کار نه تنها بدعت و حرام نیست بلکه به دلیل متبرک بودن آنها ریشه در رفتار پیامبران پیشین نیز دارد. در قرآن مجید آمده است که وقتی حضرت یوسف خود را به برادرانش معرفی نمود و آنها را مورد عفو و بخشش قرار داد، به آنها گفت: اذْهَبُواْ بِقَمِیصِی هَذَا فالقُوهُ عَلَی وَجْهِ أبِی یَأتِ بَصِیراً؛ پیراهنم را با خود نزد پدرم ببرید و بر صورتش افکنید تا دیدگانش بینا گردد سپس در جای دیگری از همین سوره آمده است: فَلَمّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلی وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً؛ چون مژده دهنده نزد پدر آمد، پیراهن را بر صورت پدر افکند و یعقوب بینایی خود را بازیافت.

البته بعضی هم از آن طرف بام افتاده اند و بوسیدن ضریح و لمس و تبرک در و دیوار حرم را نشانه شرک می دانند که ریشه در عقاید افراطی وهابیت دارد. بوسیدن و لمس و تبرک مادامی که از روی محبت و احترام است مجاز و مستحب است تنها در صورتی که از روی پرستش باشد شرک و حرام است و بدیهی است که در اصل، به خاطر ارتباط عمیق با خداست که مردم اولیاء الله را دوست دارند .

آیا می توان رفتار این دو پیامبر الهی ـ یوسف صدیق که توصیه به مالیدن پیراهن بر چشمان پدرش نموده و یعقوب که آن را انجام داده است ـ را شرک به خدا و حرام دانست؟ آن هم داستانی که از زبان قرآن مجید نقل شده است؟

علاوه بر این، در صحیح بخاری از عبدالله بن عمر نقل شده است که: «پیامبر را در حالی دیدم که حجرالاسود را لمس می کرد و می بوسید .بر همین مبنا است که کلیه مسلمین جهان به هنگام زیارت خانه خدا، برای لمس کردن و بوییدن حجرالاسود مدتها به صف می ایستند.

حال که بوسیدن سنگ حجرالاسود و لمس کردن پیران یوسف و مالیدن بر چشم مجاز می باشد، بدیهی است که می توان در و دیوار و ضریح امامان را لمس نمود و بوسید، زیرا تفاوتی بین اشیا (از جهت متبرک بودن آنها) وجود ندارد؟!»(مقاله صفای زیارت ،سایت تخصصی کتابخانه حج )